Τα 5 στάδια του θανάτου, το μοντέλο της Κιούμπλερ-Ρος.

Η Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος (Elisabeth Kübler-Ross) περιέγραψε πέντε φάσεις, από τις οποίες περνάει ο άνθρωπος για να αποδεχτεί τελικά τον θάνατο. Ένας ασθενής με μια θανατηφόρα ή μη ιάσιμη ασθένεια λέγεται ότι περνάει από αυτές τις φάσεις. Αυτό το μοντέλο πρωτοεμφανίσθηκε στο βιβλίο της Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος On Death and Dying» το 1969 και αυτές οι φάσεις γίνανε γνωστές ως «Τα πέντε στάδια του θανάτου»

1. Άρνηση: «Αποκλείεται, δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα!«
2. Θυμός: «Είναι άδικο, γιατί σε εμένα; Δεν έχω ζήσει τίποτα» ή «Είμαι πολύ μικρός/μικρή γιατί μου το κάνεις αυτό;» (Εδώ είτε αναφέρεται στον Θεό, στον εαυτό του, είτε σε οποιονδήποτε θεωρεί υπεύθυνο για την κατάστασή του/της)
3. Διαπραγμάτευση: «Τουλάχιστον άσε με να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν» ή «Θα είμαι καλύτερος, θα αλλάξω, απλώς άσε με να ζήσω λίγο παραπάνω.«
4. Κατάθλιψη: «Είμαι τόσο λυπημένος, γιατί να προσπαθήσω να κάνω οτιδήποτε;» ή «Δεν έχω ελπίδες, απλώς θα περιμένω να πεθάνω«
5. Αποδοχή: «Εντάξει όλα θα πάνε καλά«

Η Kübler-Ross εφάρμοσε αρχικά αυτά τα στάδια σε οποιαδήποτε μορφή καταστροφικής προσωπικής απώλειας (εργασία, εισόδημα, ελευθερία). Αυτό περιλαμβάνει επίσης το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, το διαζύγιο, τον εθισμό στα ναρκωτικά, ή τη στειρότητας. Η Kübler-Ross επισήμανε επίσης, ότι αυτά τα βήματα δεν έρχονται απαραιτήτως στη σειρά που σημειώνεται ανωτέρω, ούτε βιώνονται όλα τα βήματα από όλους τους ασθενείς, αν και ένα πρόσωπο θα δοκιμάσει πάντα τουλάχιστον δύο.

Πηγή.

Παιδαγωγική αξιοποίηση:

1. Πριν από αρκετά χρόνια η κ. Κατερίνα, σχολική ψυχολόγος στον Κωστέα Γείτονα που δούλευα, μας παρουσίασε αυτά τα στάδια για να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τους γονείς με μαθητές που παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες. Πραγματικά μας βοήθησε ώστε να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε:

• την πιθανή επίθεση στο πρόσωπό μας ότι είμαστε «άσχετοι» 10 στάδιο άρνηση σε όλους τους τόνους και τρόπους,
• στην επίθεση στους προηγούμενους δασκάλους «δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους» 2ο στάδιο θυμός,
• «έκανα ότι μπορούσα, του έβαλα ιδιαίτερα, πόσα ακόμα να του βάλω;» 3ο στάδιο διαπραγμάτευση,
• «το παιδί μου είναι τούβλο, δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω», 4ο στάδιο κατάθλιψη
• «τι μπορούμε να κάνουμε για να το βοηθήσουμε πραγματικά» το 5ο στάδιο αποδοχή.

2. Το Σεπτέμβρη που θα μπούμε στο σχολείο και θα είναι νέο και διαφορετικό θα πρέπει να θυμηθούμε τα 5 στάδια της θλίψης για να αντιμετωπίσουμε ένα δύσκολο χειμώνα.

• Νοέμβρης, δε θα έχουν έρθει οι νέες ειδικότητες και θα έχουμε βαρεθεί να συμπληρώνουμε τα κενά, γιατί στην πρωτοβάθμια δεν μπορείς να αφήσεις τα παιδιά χωρίς επιτήρηση, έτσι σιγά σιγά θα οδηγηθούμε στο στάδιο της  Άρνησης.
• Γενάρης και δεν θα έχουμε καταφέρει να μπούμε ούτε μια ώρα στο εργαστήρι. Θυμός, τόσα χρόνια περιμέναμε υπολογιστές, γρήγορη σύνδεση στο διαδίκτυο και απλά τα βλέπουμε από μακριά.
• Φλεβάρης: Διαπραγμάτευση με τους υπόλοιπους για να ελαχιστοποιήσουμε τις απλήρωτες υπερωρίες.
• Μάρτης Κατάθλιψη! Τέλειωσε και το 2ο τρίμηνο και ακόμα εργαζόμαστε περισσότερο χωρίς να έχουμε πρόσβαση σε εργαλεία του 21ου αιώνα αλλά μόνο κι αυτά ελλιπή, του 15ου αιώνα. Συνθετικές, κριτικές, ομαδικές εργασίες; Ακόμα μεγαλύτερη κατάθλιψη…
• Αποδοχή. Έφτασε ο Ιούνιος, το φωτοτυπικό έσπασε κάθε ρεκόρ, πάω σε ένα παλαιοπωλείο και προσπαθώ να συγκεντρώσω παιδαγωγική και διδακτική βιβλιογραφία πριν το 1974. Διαβάζω μανιωδώς το καλοκαίρι έτσι ώστε να είμαι σε θέση να διδάξω αποτελεσματικά τις επόμενες χρονιές. Έχω καμιά 20αριά χρόνια μπροστά μου.

Υ.Γ. Τα πέντε στάδια του θανάτου τα είχα πρωτοδεί στην εξαιρετική ταινία του Bob Fosse: All that Jazz.

Περί mcsotos

Just another boring teacher

‹ O Tom Waits διαβάζει Charles Bukowski

Η μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας … ›

Αναρτήθηκε στις Απόψεις, Εκπαίδευση, Ψυχολογία