Είναι μια εκπληκτική ιδέα – αλλά για τον ΟΟΣΑ, είναι ένας πολύ πραγματικός τρόπος για να φανεί πόσο καλά προετοιμασμένοι είναι σήμερα οι μαθητές για να συμμετέχουν στην κοινωνία. Αυτό το βίντεο θα σας βοηθήσει να καταλάβετε γιατί τα αποτελέσματα της τελευταίας έρευνας του PISA προκαλούν τόσες έντονες συζητήσεις σχετικά με την κατάσταση της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο.
Just another boring teacher
Ars Longa Vita Brevis 
Πολύ ενδιαφέρον. Κρίμα που δεν μπόρεσα να βρω άμεσα την σχετική εισήγηση που έγινε από το ΚΕΜΕΤΕ πέρσι σε ημερίδα Τμε την Α΄ΕΛΜΕ Μεσσηνίας, με θέμα: «Αλήθειες και Ψέματα για τα προβλήματα της εκπαίδευσης στο δημόσιο σχολείο Ωράριο-Μισθοί-Αξιολόγηση-Πρόγραμμα PISA». Αυτό όμως προσεγγίζει αρκετά αυτά που αναφέρθηκαν εκεί: http://abatris.wordpress.com/2012/01/05/pisa-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BD%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BA/.
Θα ετοιμάσω και σχετικό post για να καταθέσω την αποψή μου πιο αναλυτικά (και ίσως το στείλω στο Alfavita), αλλά θα τη συνοψίσω εδώ γιατί θεωρώ το ζήτημα αρκετά σημαντικό: η συμμετοχή των Ελλήνων μαθητών στον διαγωνισμό PISA είναι μια λανθασμένη επιλογή της χώρας μας και η ανατροφοδότηση που παίρνουμε από τα αποτέλεσματά του είναι επισφαλής.
Εγώ έμεινα έκπληκτος αλλά θα περιμένω και περισσότερες πληροφορίες από τους ειδικούς του χώρου! 😉
Μπορεί να μην είμαστε ειδικοί, εμπειρογνώμονες, ή ό,τι άλλο, αλλά ζούμε μέσα στο σχολείο αρκετοί, πηγαίνουν τα παιδιά μας σχολείο, και μπορούμε να διακρίνουμε ότι κάποια πράγματα δεν έχουν είτε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα είτε σύγχρονες κατευθύνσεις. Οι ειδικοί συσκέπτονται 12 χρόνια κι αποφάσισαν ότι είναι λάθος οι εξετάσεις οπότε όλα βαίνουν καλώς. Και συνεχίζουμε να αναπαράγουμε μία ______ εκπαίδευση
Ας ξεκινήσουμε…
Είμαστε ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα της ελληνικής εκπαίδευσης;
Ένας εκπαιδευτικός έχει την προσωπική του φιλοσοφία, σε ένα δεύτερο επίπεδο, κατώτερο, την εφαρμόζει σύμφωνα με τις πολιτικές του αρχές, σε ένα τρίτο επίπεδο επιλέγει τις παιδαγωγικές προσεγγίσεις και τις εφαρμόζει με τις εκπαιδευτικές πρακτικές
Ο κ. Μαυρογιώργος και οι συνεργάτες του επισημαίνουν τα φιλοσοφικά προβλήματα της αξιολόγησης Pisa. Πουθενά δε περιγράφει, ουσιαστικά, την ελληνική εκπαίδευση.
Μπορείτε ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο να δείτε τα θέματα και τις απαντήσεις των πανελληνίων εξετάσεων.
Αυτούς τους αυριανούς πολίτες θέλουμε; Το θέμα της παπαγαλίας έχει τεθεί σε πολλαπλές αναφορές από το Γιάννη Μ. και μένα σε αυτό το ιστολόγιο. Αν αυτό θέλουμε όλα βαίνουν καλώς.
Χάρη, με ποιο τρόπο διδάχτηκες την ομαδοσυνεργατική διδασκαλία στο πανεπιστήμιο;
Αυτή είναι η τρίτη αναφορά στην Pisa αυτή την εβδομάδα. Στις 28/8 παρέθεσα την περίπτωση της Γερμανίας και στις 29/8 την περίπτωση της Βραζιλίας. Οι 2 αυτές χώρες διαπίστωσαν προβλήματα, πήραν μέτρα και βελτιώνουν την παρεχομένη δημόσια εκπαίδευση. Περίμενα στο άρθρο για τη Βραζιλία ότι θα υπήρχαν ενστάσεις. Στην Ελλάδα καταδικάζουμε τους κακοπροαίρετους Φράγκους. Κάτι από Κωνσταντινούπολη μου θυμίζει αυτό. Λίγο πριν την πτώση.
Προσωπικά, μια και τέλειωσαν τα δίδυμα το δημοτικό, μου έχει μείνει το παράπονο ότι θα μπορούσαν να έχουν πιο θετικές εμπειρίες και το ερώτημα που θέτω είναι γιατί; Γιατί δεν λάτρεψαν το σχολείο;
Σοφία, τα τελευταία 12 χρόνια, από το Υπουργείο Παιδείας πέρασαν πολλοί. Κι έφυγαν. Άλλοι νύχτα κι άλλοι με καλύτερες συνθήκες αλλά παρόλα αυτά ο Μπράτης κι ο Παληγιάννης είναι καθημερινά εκεί και συμμετέχουν. Έχουν ευθύνες; Μάλλον
Στις επόμενες μέρες θα μεταφράσω το παράδειγμα της Πολωνίας, μια χώρας που το βιωτικό επίπεδο είναι χαμηλότερο του μέσου όρου του ΟΟΣΑ αλλά έχει υψηλότερα αποτελέσματα από το μέσο όρο.
Προσωπικά, δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα της ελληνικής εκπαίδευσης. Τί κάνω; Αυτό που μπορώ, στο επίπεδο της τάξης, του σχολείου μου, του άμεσου περιβάλλοντός μου. Τί καταφέρνω; Ελάχιστα. Τί ελπίζω; Στην επικράτηση της κοινής λογικής, έννοια η οποία είναι σχεδόν σενάριο επιστημονικής φαντασίας… Και στο να μάθουν οι μαθητές μου να μαθαίνουν, να σκέφτονται, να αγαπήσουν την γνώση και συνεχώς να αναρωτιούνται για τον κόσμο που τους περιβάλλει. Με ενδιαφέρει πιο πολύ να έχουν ερωτήσεις, παρά απαντήσεις στο μυαλό τους…
Συμφωνώ απόλυτα με την κατάληξη του συλλογισμού σου. Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικά τα εργαλεία που έχουμε να αποτιμήσουμε την εκπαίδευση αλλά και να τη βελτιώσουμε…
Δεν είμαστε ευχαριστημένοι από την ελληνική εκπαίδευση, αλλά όχι εξαιτίας των χαμηλών επιδόσεων στον διαγωνισμό PISA. Το δικό μας ΑΠΣ είναι προσανατολισμένο στο αντίθετο άκρο από αυτό που είναι προσανατολισμένες οι ερωτήσεις του PISA. Οπότε ό,τι ποσοστά και να φέρνουμε στον διαγωνισμό αυτό, δεν είναι αρκετά ασφαλή για να πούμε ότι κάτι δεν πάει καλά με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Η αξιολόγηση είναι πάντα στενά συνδεδεμένη με τους αρχικούς σκόπους που έχουμε θέσει. Και οι στόχοι του ελληνικού ΑΠΣ είναι πολύ μακριά από αυτό που αξιολογεί ο PISA.
Εγώ, τουλάχιστον, όταν ακούω, και πανεπιστημιακούς μάλιστα, να θίγουν τα κακώς κείμενα της εκπαίδευσης και ανάμεσα στα επιχειρήματά τους αναφέρουν και τα χαμηλά ποσοστά των Ελλήνων μαθητών στον PISA, γελάω μαζί τους.
Σ’ αυτό που με ρωτάς, Σωτήρη, επειδή μπορεί να εννοείς δύο πράγματα: 1) για το πώς διδάχθηκα να εφαρμόσω την ομαδοσυνεργατική μέσα στη σχολική τάξη; με τις διαλέξεις στα μαθήματα των καθηγητών. 2) πώς διδάχθηκα εγώ να εργάζομαι ομαδοσυνεργατικά; μέσα από τα εργαστήρια που κάναμε στη σχολή και από τις πρακτικές ασκήσεις στο σχολείο (όπου εργαζόμασταν σε ομάδες των 4)
Χάρη είναι θέμα κατευθύνσεων. Αυτό που με προβλημάτισε ιδιαίτερα είναι ότι εμείς και οι Ιρανοί έχουμε τόση πολλή ποσότητα κατ’ οίκον εργασιών με τόσο φτωχά αποτελέσματα. Η Pisa είναι ένα εργαλείο και βγάζεις κάποια συμπεράσματα. Το θέμα είναι ότι εμείς δεν έχουμε κάποιο εργαλείο.
Δε θα το έλεγα… δες προσεκτικά τους γενικούς στόχους των ΑΠΣ και των πιλοτικών ΑΠΣ…
Εννοούσα το 1ο … Χαίρομαι για το 2ο!!! Η μετωπική διδασκαλία είναι πιο οικονομική και δυστυχώς εφαρμόζεται αποκλειστικά. Φαντάσου πώς θα ήταν να είχες εργαστεί αποκλειστικά ομαδοσυνεργατικά. Στην τάξη πολλοί συνάδελφοι κάνουν ομάδες αλλά εφαρμόζουν το παραδοσιακό μοντέλο διδασκαλίας. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς. Μου πήρε πολλά χρόνια να προσαρμόσω τη διδασκαλία μου…
Πρώτον, αν βγαίναμε πρώτοι στον διαγωνισμό PISA τα συμπεράσματα θα ήταν επισφαλή;
Δεύτερον, μην κολλάς με τα ΑΠΣ. Δεν εφαρμόζονται. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δεν τα έχουν διαβάσει καν. Μιλάνε πουθενά τα ΑΠΣ για παπαγαλία; Κι όμως ζει και βασιλεύει…
Τρίτον, στην Ελλάδα δε διδάσκεται συστηματικά η ανάγνωση —εννοώ φυσικά την κατανόηση— κάτι που αποτελεί τον έναν από τους τρεις άξονες αξιολόγησης στον διαγωνισμό PISA. Προσόν είναι;
Πολύ υποθετικό ερώτημα. Φυσικά, αν την τελευταία φορά που συμμετείχαμε στον διαγωνισμό βγαίναμε πρώτοι και είχαμε τον ίδιο προσανατολισμό (δηλαδή τον επιστημονικό) που έχει τώρα το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ακόμα και τότε τα συμπεράσματα δεν θα ήταν ασφαλή.
Για να καταλάβετε καλύτερα τη διαφωνία μου με τη συμμετοχή της Ελλάδας στον PISA, φανταστείτε να εξεταζόμαστε σε μάθημα Διδακτικής της Γλώσσας πχ στο πανεπιστήμιο, και στην εξεταστική, οι ερωτήσεις που θα βάλει ο καθηγητής για να αξιολογήσει αν γνωρίζουμε αυτά που έπρεπε να γνωρίζουμε, να προέρχονται από βιβλία που δεν περιλαμβάνονται στη βιβλιογραφία του μαθήματος (!). Αυτό συμβαίνει με τον PISA και την Ελλάδα.
Στα πλάνα διδασκαλίας που φτιάχναμε στις πρακτικές, έπρεπε η αξιολόγηση (διαμορφωτική, διαγνωστική κλπ) στο τέλος να σχετίζεται με τους στόχους (γνωστικοί, δεξιοτήτων κλπ) και να μην είναι ξεκομμένη από αυτούς. Μέντορες και εμψυχωτές ήταν ιδιαίτερα αυστηροί σ’ αυτό.
Δεν γίνεται με άλλα κριτήρια να ορίζουμε τι θα διδάξουμε τους 15χρονους και άλλα για το πώς θα τους αξιολόγησουμε. Και εφόσον τα κριτήρια του PISA δεν αλλάζουν, αφού δεν εξαρτάται από εμάς, τότε ή σταματάμε τη συμμετοχή ή αλλάζουμε τα ΑΠΣ.
Και τι θα πει οι περισσότεροι δάσκαλοι δεν διαβάζουν τα ΑΠΣ; Εγώ γιατί διάβασα δηλαδή στις πρακτικές και ΑΠΣ και τα βιβλία του δασκάλου; (Και δεν είμαι και εν ενεργεία εκπαιδευτικός). Δεν είναι και πολύ υπέρ μας να λέμε ότι δεν τα διαβάζουμε και καλό θα είναι να αρχίσουμε να τα διαβάζουμε.
Όσο για το τρίτο που λέτε, έρχεστε στα λόγια μου; Πώς γίνεται να μην διδάσκουμε την ανάγνωση και συμμετέχουμε σε έναν διαγωνισμό που όχι μόνο την αξιολογεί αλλά τη βάζει ανάμεσα στους τρεις βασικούς άξονες;
Επομένως, ή σταματάμε να συμμετέχουμε στην αξιολόγηση ή ξεκινάμε να διδάσκουμε ανάγνωση.
Μαθηματικό τμήμα, μεγάλου Ελληνικού Πανεπιστημίου. Μπαίνει κάποιος με όνειρα και καταλήγει να αναθεματίζει την ώρα και τη στιγμή. Παραθέτω σχόλια φοιτητών που εισήχθηκαν στο Τμήμα μετά από απόλυτα δική τους επιλογή.
1. κατ αρχήν πήγαινα στη Σχολή, μετά όμως από ένα τρίμηνο, αυτό το 9-2 μάθημα, μ έκανε να νομίζω ότι πάω ακόμη σχολείο.
2. Απειροστικός λογισμός. Αφορά τη φιλοσοφία των μαθηματικών. Γιατί διδάσκεται σε 18 χρονα που το μόνο που διδάχτηκαν στο Λύκειο είναι να λύνουν ασκήσεις; Έπρεπε να ξεκινάει στο 3ο έτος. Τώρα η πλειοψηφία των φοιτητών, χρωστάει Απειροστικο, γιατί απλά δεν το καταλαβαίνει. Η φιλοσοφία με την οποία γαλουχηθήκαμε είναι «αποστήθισε» (βλέπε ΑΟΔΕ) και «μάθε απ έξω και επιχειρήματα για την έκθεση», και άπαξ και μπεις στο Παν/μιο, κάποια στιγμή θα βγεις……
«Προς το παρόν το μόνο που κουβαλάω, είναι η προσωπική μου απογοήτευση… από όλους και όλα. Αλλιώς τα περίμενα από το παν/μιο που μου λέγανε πριν μπω».
hkalant,
«Για να καταλάβετε καλύτερα τη διαφωνία μου με τη συμμετοχή της Ελλάδας στον PISA, φανταστείτε να εξεταζόμαστε σε μάθημα Διδακτικής της Γλώσσας πχ στο πανεπιστήμιο, και στην εξεταστική, οι ερωτήσεις που θα βάλει ο καθηγητής για να αξιολογήσει αν γνωρίζουμε αυτά που έπρεπε να γνωρίζουμε, να προέρχονται από βιβλία που δεν περιλαμβάνονται στη βιβλιογραφία του μαθήματος (!). Αυτό συμβαίνει με τον PISA και την Ελλάδα.».
Δεν ισχύει αυτό που λες. Ποιος λέει ότι οι στόχοι του διαγωνισμού PISA δεν υπάρχουν στα ΑΠΣ; Δηλαδή το να κατανοούν οι μαθητές ό,τι διαβάζουν δεν υπάρχει μέσα στα ΑΠΣ; Να λύνουν προβλήματα στις Φυσικές Επιστήμες και στα Μαθηματικά δεν υπάρχει μέσα στα ΑΠΣ; Το να καταλαβαίνουν τις έννοιες των Μαθηματικών και των Φυσικών Επιστημών δεν υπάρχει μέσα στα ΑΠΣ; Το μαθηματικό πρόβλημα που αναφέρεται στο βίντεο μπορούν να το λύσουν και παιδιά Δημοτικού αν διδαχτούν σωστά Μαθηματικά. Δεν είναι θέμα στόχων, θέμα διδασκαλίας είναι. Και έλλειψης αυτοκριτικής από μας τους Έλληνες. Ακόμα και αν διαφωνήσεις για τα Μαθηματικά και τις Φυσικές Επιστήμες, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα διαφωνήσεις για την ανάγνωση. Όλα τα βιβλία είναι γεμάτα ερωτήσεις κατανόησης. Γιατί τις έχουν; Υπάρχουν ασκήσεις αύξησης λεξιλογίου. Κάνουμε Αρχαία. Για να βελτιωθούμε στην ανάγνωση δεν τα κάνουμε όλα αυτά;
Τη μόνη σοβαρή ένσταση που έχω ακούσει, η οποία δεν ξέρω αν ισχύει, είναι πως εδώ στην Ελλάδα τα παιδιά κάνουν χαβαλέ την ώρα των εξετάσεων . Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε φυσικά και τα αποτελέσματα είναι άκυρα.