Τι γνώμη έχετε για την εισαγωγή στην Α’ Γυμνασίου υπολογιστών 1:1 σε κάθε μαθητή;
Ποια προβλήματα λύνει και ποια προβλήματα αναδεικνύει; Και εφόσον επιθυμείτε δεκτές και οι προτάσεις, αν και το θεωρώ αυτονόητο….
- «Πονηρού κόμματος»...
- Ερωτήσεις και απαντήσεις από το Ινστιτούτο Παστέρ για τον κορωναιό MERS
- Lytro Illum: Η δεύτερη «γενιά» της φωτογραφικής μηχανής που καταργεί την εστίαση
- Κατακτήστε το... διάστημα
- Τρία nοtebook με πρωτοποριακό ντιζάιν φέρνει η Dell στην Ελλάδα
- Δωρεάν το επετειακό τεύχος του περιοδικού Computer Για Όλους
- Τους «Μύθους» που περιβάλλουν τα Γυαλιά της καταρρίπτει η Google
- «Κίτρινη κάρτα» έβγαλε ο ΟΟΣΑ στην Ελλάδα για τον διαγωνισμό PISA
- Τουρκία: Στα ύψη η χρήση εργαλείων που παρακάμπτουν το μπλόκο στο Twitter
- «Μάγκνα Κάρτα» από το Διαδίκτυο ζητά ο Τιμ Μπέρνερς-Λι
- Keep Learning
- self test και σχολείο
- Δεν έχουν οροφή αυτά που μπορεί να μάθει ο άνθρωπος
- #ChooseToChallenge
- Digital Tools. Again? Ναι!
- This is the truth Αυτή είναι η αλήθεια
- Universe for All Το Σύμπαν για όλους
- The Holstee Manifesto
- Real Time Internet
- Playing with Protons: Engaging Teachers to Engage K-6 Students with Science, Technology and Innovation
Ars Longa Vita Brevis 
Είναι μια πρώτης τάξης ένεση στην αγορά σε δύσκολους καιρούς.
Θα πρόσθετα ότι επειδή με τον τρόπο αυτό θα εισαχθούν οι υπολογιστές σε πολλά σπίτια που το αναβάλλουν λόγω της άγνοιας, θα πραγματοποιηθεί ένα μεγάλο άλμα στη ψηφιακή σύγκλιση. Όπως κάθε σχολείο έχει πλέον υπολογιστή και σύνδεση στο διαδίκτυο, αμφιβόλου ποιότητας και σε παροπλισμό μια και η υπηρεσιακή αλληλογραφία στηρίζεται στις εγκυκλίους, έτσι μια καινούρια συσκευή θα προστεθεί στον οικιακό εξοπλισμό, αλλά οι δείκτες…
Θα λύσει:
* Πρόσκαιρα προβλήματα οικονομικής φύσεως (για οικογένειες που δεν “μπορούσαν” να αγοράσουν H/Y, για εμπορικές επιχειρήσεις που περνούν δύσκολους καιρούς κλπ).
* Ενδεχομένως, θα ωθήσει κάποιους εκπαιδευτικούς στην ψηφιακή εποχή.
* Σίγουρα θα προσφέρει και λύσεις που δεν μπορούν να προβλεφθούν.
Θα δημιουργήσει:
* Μια επαναβεβαίωση των σκοπών και στόχων του εκπαιδευτικού συστήματος καθώς και την ανετοιμότητα και αδράνειά του σε σημαντικές αλλαγές.
* Μια επαναβεβαίωση της γενικότερης έλλειψης ενημέρωσης (τουλάχιστον) περί παιδαγωγικής αξιοποίησης των ΤΠΕ.
* Μια αναστάτωση στον εκπαιδευτικό χώρο λόγω των δυνατοτήτων κοινωνικής δικτύωσης, από την οποία πολλοί εκπαιδευτικοί λόγω συνήθειας απέχουν ή δεν έχουν την όρεξη να συμμετέχουν και η οποία μπορεί ακόμη και να αλλάξει δομές στο σύστημα.
* Σίγουρα θα δημιουργήσει και προβλήματα που δεν μπορούν να προβλεφθούν.
Είμαι αντίθετος στον να δοθούν χρήματα, έστω και κοινοτικά για αγορά PC από τους γονείς. Εξηγώ τους λόγους:
α. Πολλά παιδιά έχουν ήδη Η/Υ. Οπότε θα σοφιστούν διάφορες κομπίνες για να ξοδευτεί το κονδύλι σε gadget, φωτογραφικές μηχανές, κινητά κλπ, για την οικογένεια. Τέτοιο δεν παρατηρήθηκε και με τους ίδιους τους καθηγητές (!), μετά την Α’ φάση επιμόρφωσης, ή ακόμα χειρότερα, παλιότερα όταν μας έδιναν το επίδομα για αγορά βιβλίων; Οι Έλληνες, μη δουν τσάμπα…, κι ας μη το χρειάζονται.
β. Το σχολικό μας σύστημα είναι ανέτοιμο να δεχτεί την εισαγωγή των Η/Υ στην Εκπαιδευτική του διαδικασία: Δεν υπάρχουν επιμορφωμένοι καθηγητές στη μεγάλη πλειοψηφία τους. Δεν υπάρχουν Α.Π. ούτε βιβλία, προσανατολισμένα στη διδασκαλία μέσω ΤΠΕ. Δεν υπάρχει υποστηρικτική ομάδα στον μηχανισμό του Η/Υ.
γ. Μέχρι να υπάρξουν οι προυποθέσεις, που αναφέρω στο (β), οι Η/Υ που θα αγοραστούν, θα χρησιμοποιηθούν για παιχνίδια κυρίως, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που έχουν στην επίδοση των μαθητών (όχι βέβαια οτι όλα τα παιχνίδια είναι αναγκαστικά κακά), και για επικοινωνία μεταξύ των παιδιών (κοινωνικά δίκτυα), που καλή είναι κατ’ αρχήν, αλλά δεν είναι προσανατολισμένη στην εκπαιδευτική διαδικασία αφετέρου. Το να εντάξουμε την τελευταία στην εκπαιδευτική διαδικασία, απαιτεί κόπο και προπαντός χρόνο, αλλαγή στάσεων και νοοτροπιών κλπ. Οταν με το καλό δημιουργηθούν οι προυποθέσεις, οι Η/Υ θα απαξιωθούν από τεχνολογικής πλευράς, τα λογισμικά πιθανόν να μην τρέχουν, όσα ήδη υπάρχουν, ενώ δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα η συγγραφή καινούργιων, εφόσον τα περισσότερα, αν όλα τα προγράμματα παραγωγή εκπαιδευτικού λογισμικού έχουν λήξει.
Έτσι λοιπόν: Αν θέλουμε να «χάσουμε ακόμα ένα τραίνο». Αν θέλουμε να εισάγουμε τους Η/Υ στην Εκπαίδευση χωρίς το προαπαιτούμενο πλαίσιο. Αν θέλουμε να θησαυρίσουν κάποιοι, αλλά τα λεφτά να πάνε στη «μεγάλη χαβούζα», όπως τόσα άλλα και να επενδυθούν σε κότερα και ακριβά αυτοκίνητα, με μηδαμινό αντίκρυσμα, και μάλιστα σε περιοδο οικονομικής κρίσης, ας προχωρήσουμε, έτσι, χωρίς πρόγραμμα στην δαπάνη. Εγώ ξέρω οτι πρώτα φτιάχνεις τα θεμέλια, δηλαδή δημιουργείς το πλαίσιο. Αν είναι για λαϊκίστικους πολιτικούς λόγους, να το «παίξουμε σύγχρονοι» με το γνωστό ελληνικό τρόπο, καλύτερα να μην κανουμε τίποτα. Θα μου πείτε, πώς θα εισαχθούν οι Η/Υ χωρίς τα παιδιά να έχουν Η/Υ; Μα, μα δεν είναι το πρωτεύον. Ας προηγηθούν όλα τ’ άλλα.
Αν επιμένουν σώνει και καλά να δώσουν Η/Υ, θα προτιμούσα να δοθούν στα σχολεία, όπου ο κάθε μαθητής θα χρεώνεται από έναν και θα τον παραδίδει στο τέλος της χρονιάς, με ευθύνη του σχολείου η συντήρηση και η επισκευή, αλλά και ευθύνη του γονέα του μαθητή για την επιτροφή, παρά να γίνει το «σώσε» με τις εν δυνάμει κομπίνες με τους πωλητές. Δυστυχώς η νοοτροπία του Έλληνα είναι, ό,τι πληρώνω είναι καλό. Ας έχει λοιπόν την ευθύνη, να το χρεωθεί. Δεν αλλάζουν νοοτροπίες εύκολα, που έχουν τις ρίζες τους στην Τουρκοκρατία. Και δυστυχώς και το κράτος μας κάνει πολιτική με «ξένα κολλυβα». Αν ηταν να τα πλήρωνε το ίδιο, σιγά μην ήταν τόσο γενναιόδωρο. Αλλού βέβαια, είναι;-)
Έχουμε μια πρώτη μαγιά από επιμορφωμένους δασκάλους και καθηγητές στο Β΄ επίπεδο. Θα ήθελα να δω πόσοι από αυτούς αξιοποίησαν έστω και στο ελάχιστο το σεμινάριο των 96 ωρών. Θα ήθελα να θέσω μερικά ερωτήματα τα οποία για μένα είανι αναπάντητα.
Πριν δώσω υπολογιστές στους μαθητές δε θα έπρεπε πρώτα να δώσω στους καθηγητές;
Δε θα έπρεπε να παρακολουθήσω τη λειτουργία των σχολικών εργαστηρίων στα σχολεία που εξόπλισα;
Και έστω πήραν οι μαθητές τον υπολογιστή, πώς θα γίνεται το μάθημα; Μήπωςθα έχουμε άριστους χειριστές πασιέτζας την ώρα του μαθήματος;
Πώς θα καλυφθεί το χάος ανάμεσα στη νέα γενιά που χειρίζεται τον υπολογιστή και στον δάσκαλο που δε θέλει ούτε να το ακούει;
Θα είναι και τα βιβλία και οι εργασίες των παιδιών σε ψηφιακή μορφή;
Είδα λίγο καθυστερημένα το post.
Δημοσίευσα κάποια ερωτήματα στη διεύθυνση http://salnk.eduportal.gr/?p=324#more-324
Διακρίνω μεγάλα παιχνίδια και καταστρατηγήσεις στην όποια καλοπροαίρετη διάθεση της πολιτείας να επιβάλλει βιαίως την ηλεκτρονική διδασκαλία και μάθηση στα Σχολεία. Είμαι εξαιρετικά δύσπιστος για την επιτυχία του εγχειρήματος. Βλέπω οι Η.Υ. σε φορητή μορφή να καταλήγουν στα χέρια του μεγαλύτερου αδερφού που σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο, στα χέρια του παππού να παίζει ηλεκτρονική δηλωτή, η σε διάφορες έξυπνες αναταλλαγές μεταξύ δικαιούχων μαθητών και καταστημάτων Η.Υ.
Ένα είναι το βέβαιο: Θα ξεπουλήσουν πάλι οι κατασκευάστριες εταιρείες, θα κερδοσκοπήσουν οι μεσαζοντες που ελεγε ο Γκαϋφίλιας.
Πως βρέθηκε αυτό το αρκετό κοντύλι, μέσα στην οικονομική κρίσα, σουρωτήρι αφτό το κράτος, ο,τι αρμέξει από τους ημιυπαίθριους χώρους θα πάει στις σιλικον βαλεϋ των ξένων χωρών.
Για να σοβαρευτούμε τώρα όμως:
1)Είναι η ηλικία αυτή, της Α Γυμνασίου, κατάλληλη για τη τόσο μεγάλη χρήση Η.Υ. ή ακριβώς το αντίθετο η πλεον ακατάλληλη ηλικία, την ώρα που οι μαθητές/τριες πάνε σε νέο περιβάλλον και πρέπει να αποκτήσουν νέες γνωριμίες, να αναπτυχθεί το κοινωνικό τους συναίσθημα, τους λέμε πάρε ένα φορητό PC και κλείσου στον κόσμο σου, και στον εαυτό σου.
2)Υπάρχουν, ξέρεις καλύτερα,εκπαιδετικοί που βαριούνται να γράψουν κάτι στον πίνακα, να σχεδιάσουν μια π.χ. βιολογική διαδικασία και παραδίνουν εξ έδρας, κανείς -εγώ πρώτος- δεν έχει την εντύπωση ότι θα κουρασθούν περισσότερο να διδάξουν κάτι που σίγουρα απαιτεί ώρες και παράωρες για την εκμάθηση του. Οι ώρες είναι ακριβώς για ώρες παρά το απόγευμα.
3) Βλέπω από τότε που οι μαύρο, πρασινο πίνακες αντικαστάθηκαν με άσπρους πλαστικούς όλο και χειρότερα διακρίνονται τα γράμματα, τα σχήματα, οι εξισώσεις ειδικά από τα τελευταία θρανία, όλο κάτι θολό γαλάζιο δείχνει ο πίνακας.
4) Αίθουσες που στερούνται τα απαιτούμενα, ένα προβολέα για Η.Υ. μια καλή οθόνη, κουρτίνες για μερική συσκότιση το μάθημα όσο εποπτικό και αν σχεδιασθεί θα καταλήγει ..αόρατο και θα ακούγεται ξανά η φωνή του δάσκαλου που ονείρατα αναδεύει.
5)Ένα μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών είναι ψηφιακά ολικά ή μερικά αναλφάβητο. Θα ακούνε π.χ. ποντίκι και θα λεν φερεν την γάταν. Ηλεκτρονικό βιβλίο λέει για την Ιλιάδα και την Οδύσσεια.
Αν οι μαθητές ρωτήσουν κυρία κυρία ή κύριε κύριε – ειδικά τα πρωτάκια της Α Γυμανσίου συνηθισμένα από το Δημοτικό θα ρωτούν όλα μαζί αντάμα, τι θα αποκρίνεται ο βαριεστημενος καθηγητής/τρια
Ε παίξτε καμιά πασέντζα με τον παππού στο σπίτι.
Καλές οι μεγαλόπνοες εξαγγελίες για τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων -για ψήφους και εντυπωσεις- αλλά να έχει προηγηθεί δουλειά ουσίας και προγραμματισμός …γιατί όπως λέγει και ένας ξένος παιδαγωγός αν δώσουμε σε ένα μικρό παιδί ένα σφυρί θα βλέπει παντού καρφιά.
Περισσότερα για τον Θεό Θευθ και το βασιλιά Θαμούς, για την αξία της γραφής, στο Φαίδρο του Πλάτωνα στο άρθρο του καθηγητή Μαυρογιώργου
Σχόλιο που έγραψα στο http://nikosictedu.blogspot.com/2009/07/blog-post.html
για το ίδιο θέμα.
Αγαπητέ mcsotos, νομίζω ότι περισσότερο ενδιαφέρον από την ερώτηση έχουν οι απαντήσεις! (ως είθισται να συμβαίνει εξάλλου). Αν ήμουν κάποιος ο οποίος θα χρηματοδοτούσε αυτή την προσπάθεια, θα απέσυρα αμέσως την προθεση αυτή, γιατί αν κρίνω από τις παραπάνω απαντήσεις (οι οποίες προέρχονται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν ασχοληθεί με τους υπολογιστές στην εκπαίδευση, και πιθανώς τους έχουν χρησιμοποιήσει στη διδασκαλία) δεν υπάρχει τρόπος να αξιοποιηθεί μια τέτοια δαπάνη στην εκπαίδευση και το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Ευχαριστώντας λοιπόν τους ανωτέρω ποστούντας για τις πληροφορίες που αφειδώς παραχωρούν στη συζήτηση που ανοίξατε και κρίνοντας ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις που θέτουν για την επιτυχή παράδοση ενός υπολογιστή σε κάθε μαθητή της α’ γυμνασίου είναι ανέφικτοι (κατάργηση μεσαζόντων, κερδοφορίας επιχειρήσεων, παιδαγωγικών προβλημάτων, ανετοιμότητας των εκπαιδευτικών, προγραμματισμού και δουλειάς ουσίας χα χα! κλπ) θα ξανάβγαζα πρωτοσέλιδα με όλα αυτά τα στοιχεία αποσύροντας την πρόταση και ίσως κατευθύνοντας τους πόρους σε σχολεία της εσπερίας, ή και της εγγύς ανατολίας, όπου φευ με τα ίδια ή και περισσότερα προβλήματα, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ (σχετικότεροι του χώρου), θα αποδεικνύονταν επιεικέστεροι στους όρους και τις προϋποθέσεις εισαγωγής των υπολογιστών στην α’ γυμνασίου, και ίσως δε ζητούσαν να μπουν και από την α’ δημοτικού, έστω και αν κάποιοι από αυτούς δε συμμετείχαν στις αντίστοιχες επιτροπές προγραμματισμού και προϋποθέσεων. Άσε δε, αγαπητέ mcsotos που πολλά από όσα παραπάνω αναφέρονται (όχι όλα πάντως) μου θυμίζουν ένα ελληνικών συμφερόντων θεατρικό που κυκλοφορεί στο diadiktyo το οποίο έστιάζει με περισσότερο χαριτωμένο τρόπο στο γιατί σε αυτή τη χώρα δεν μπορεί να γίνει τίποτε ουσιαστικό, επειδή ίσως τελικά όσος πολιτισμός και θεωρία και προσπάθεια ήταν να αναπτυχθούν στην άκρη των ΝΑ Βαλκανίων έχουν ήδη συμβεί…
Θα είχε ενδιαφέρον να συνεχίσει κάποιος να αναρωτιέται στην ίδια γραμμή πως αξιοποιούνται τα βιβλία, το πως έμαθαν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής να χρησιμοποιούν με αρκετά ευφυή τρόπο τα κινητά τηλέφωνα, χωρίς σημειωτέον να έχει προηγηθεί επιμόρφωση (ανήκουστο έ:), το ποιοι φροντίζουν να συντηρούν τη φήμη ότι οι δάσκαλοι είναι άσχετοι περί ΤΠΕ, αντί να βάλουν στο γραφείο των δασκάλων ένα 486 με σύνδεση στο ίντερνετ, πρώτη σελίδα μια λιτή μηχανή αναζήτησης και το ελεύθερο να κάθονται στον υπολογιστή με τη διαβεβαίωση ότι ο μόνος τρόπος να χαλάσει ένας υπολογιστής είναι να πάρεις ένα σφυρί και να αρχίσεις να τον κοπανάς εκεί που πονάει, για να προωθηθεί ταχύτατα η αρχική κατάρτιση (και να αυξηθεί το αυτοσυναίσθημα) όσον αφορά τους υπολογιστές των δασκάλων της σχολικής μονάδας, και σιγά σιγά να μπαίνουν πιο ουσιαστικά ερωτήματα όπως πως μπορώ να τον χρησιμοποιήσω στην εκπαίδευση. Θα μπορούσα να αναφερθώ στο πλαίσιο τις προϋποθέσεις κλπ. Απλά να υπογραμμίσω μια παρατήρηση που έχω κάνει στα σχολεία που έχω βρεθεί. Η εκπαίδευση των μαθητών σε μεγάλο βαθμό αφορά μια προσωπική ατζέντα του κάθε εκπαιδευτικού, (βλ φωτοτυπίες, εργασίες στο σπίτι κλπ), οπότε για ποιο πλαίσιο συζητάμε… Εκτός αν το πλαίσιο αυτό θα αφορά το πλαίσιο το οποίο όλοι θα αγνοούμε ή θα το λαμβάνουμε υπόψη για να κάνουμε άλλα…
ελπίζω να με συγχωρήσει η μαχόμενη οικολογία για το ηλεκτρικό ρεύμα που καταναλώθηκε για το ποστο αυτό.
Αυτά αγαπητέ mcsotos
Δεν διαφωνώ με τις παρατηρήσεις σας. Ωστόσο πιστεύω πως η συζήτηση πρέπει να επικεντρωθεί στο πως θα αξιοποιήσουμε τη νέα πραγματικότητα. Τα παιδιά της Α΄ Γυμνασίου από τον Οκτώβρη θα έχουν στα χέρια τους στη χειρότερη περίπτωση ένα netbook. Τι μπορεί να κάνει ένας καθηγητής μ’ αυτό;
Η μόνη δυνατή διδακτική αξιοποίηση [κι αυτή υπό προϋποθέσεις] είναι η ανάθεση εργασιών για το σπίτι, που βασίζονται στο διαδίκτυο. Τίποτε άλλο!
Διότι, για να έχουν ασύρματη ή έστω ενσύρματη πρόσβαση στο internet [καλώδια δηλ…] ή στο τοπικό δίκτυο του σχολείου, χρειάζεται να έχουν τα σχολεία ασύρματους routers, οι τάξεις access points και οι μαθητές δικαιώματα πρόσβασης.
Αν λοιπόν δεν υπάρχουν αυτά ή κάποιο ελεύθερο ασύρματο δίκτυο κοντά στο σχολείο, η χρήση του διαδικτύου είναι πρακτικά αδύνατη.
Αν πάρουμε την περίπτωση χρήσης (edit, view) εφαρμογών γραφείου θα υπάρξει το πρόβλημα απεικόνισης στις 10΄΄-11΄΄ οθόνες των netbooks. Σε τέτοιες οθόνες εμφανίζεται μόνο το 1/5 μιας σελίδας Α4. Αν οι μαθητές δεν έχουν πρόβλημα τότε ας πούμε πως είναι δυνατή η χρήση τέτοιων εφαρμογών.
Για τη χρήση εκπαιδευτικού λογισμικού ισχύουν τα παραπάνω συν οι περιπτώσεις λογισμικών που δεν θα τρέξουν καθόλου λόγω απαιτήσεων σε πρόσθετα [ας πούμε ο καθηγητής μαζεύει όλα τα netbbok και εγκαθιστά τα πρόσθετα] και επεξεργαστική ισχύ. Άρα ελάχιστα λογισμικά είναι πιθανόν να χρησιμοποιηθούν.
Για την περίπτωση διαμοιρασμού αρχείων μένει η περίπτωση ο καθηγητής να μοιράζει το φλασάκι του σε όλους τους μαθητές … [εκτός κι αν λυθεί το θέμα της ασύρματης δικτύωσης]
Συμπέρασμα: Στην παρούσα κατάσταση μπορεί να έχουμε μια αξιοποίηση του 5-10% των δυνατοτήτων που μας δίνει η τεχνολογία [netbooks], από ένα ποσοστό καθηγητών 1-2% που έχουν επιμορφωθεί στο Β΄ επίπεδο.
Αν πρέπει να μπουν κάποιες προτεραιότητες ώστε να αυξηθεί η χρηστικότητα, τότε θα πρότεινα να γίνει άμεση εγκατάσταση ασύρματων routers και access points σε κάθε σχολείο και να δημιουργηθούν τοπικά δίκτυα ξεχωριστά απ’ αυτά των σχολικών εργαστηρίων.
Αμέσως μετά να εγκατασταθεί λογισμικό διαχείρισης τάξης σε όλα τα netbooks.
Τέλος θα έβαζα την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (β΄επιπέδου και ενδοσχολική). [τη βάζω τελευταία επειδή τα άλλα είναι πολύ πιο γρήγορο να υλοποιηθούν].
Ακόμη κι έτσι , πάλι μιλάμε για άμεση αξιοποίηση από ένα πολύ μικρό ποσοστό εκπαιδευτικών, οι οποίοι έχουν ήδη γνώσεις τεχνικές και παιδαγωγικές για αξιοποίηση των ΤΠΕ.
Δηλ. είμαστε μπροστά σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανορθολογικής και τελείως τεχνοκρατικής αντίληψης εισόδου των ΤΠΕ στην τάξη. Όποιοι το αποφάσισαν έχουν τελείως στρεβλή εικόνα για την κατάσταση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση και ειδικά στην ελληνική εκπαίδευση [εκτός κι αν δεν ασχολήθηκαν καν με το παιδαγωγικό μέρος…].
Καλημέρα, η ετήσια οικογενειακή υπερπαραγωγή έλαβε αίσιο τέλος και έχω λίγο χρόνο κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσω όλους για τη συμμετοχή σας. Είναι το 1ο ενθαρρυντικό σημείο που θα πρέπει να λάβουμε σοβαρό υπόψη. Παρόλα τα “μπάνια του λαού προβληματιζόμαστε, ανησυχούμε αλλά και χτίζουμε κοινότητες με κοινά ενδιαφέροντα και κοινούς στόχους, αν και προερχόμαστε από διαφορετικές βαθμίδες, γνωστικά αντικείμενα κλπ
Δημοσίευσα την πρόσκληση σε 3 γκρουπ. Η άμεση ανταπόκριση προήλθε ουσιαστικά από το “Διδάσκοντας Φυσικές Επιστήμες”.Υποθέτω ότι κάθε τι που διαταράσει την πορεία μας μας δημιουργεί άγχος. Πριν από πολλά χρόνια η Κατερίνα Ατσιτσόγλου είχε προσαρμόσει τα 5 στάδια του πένθους στα 7 στάδια που περνά ένα γονιός που αντιλαμβάνεται ότι τα παιδί του έχει μαθησιακές δυσκολίες, αλλά επειδή δεν τα έχω συγκρατήσει θα σας παραθέσω τα 5 στάδια του πένθους:
Σύμφωνα με την Elisabeth Kubler-Ross που πρώτη αναφέρθηκε επιστημονικά στην εμπειρία του πένθους και της τραγωδίας, υπάρχουν 5 στάδια που περνά κανείς κατά τη διάρκεια του πένθους:
– Άρνηση (Αποκλείεται, δεν μπορεί να έχασα τον αγαπημένο μου!),
– Θυμός (Είναι άδικο, γιατί σε εμένα; Δεν πρόλαβα να ζήσω με τον άνθρωπό μου αυτά που ήθελα!),
– Διαπραγμάτευση (Τουλάχιστον ας μην μου συμβεί κάτι άλλο κακό, δεν θα το αντέξω),
– Κατάθλιψη (Δεν έχω ελπίδες, απλώς θα περιμένω να πεθάνω για να πάω να βρω τον άνθρωπό μου),
– Αποδοχή (Εντάξει, ο χρόνος θα μου δείξει πως όλα θα πάνε καλά
Θεωρώ ότι όλοι μας βρισκόμαστε σε κάποιο από τα παραπάνω στάδια.
Πριν από 6-7 χρόνια όταν το ΥπΕΠΘ εξόπλισε 2000 δημόσια δημοτικά σχολεία με εργαστήρι πληροφορικής παρόμοια σχόλια ακούστηκαν, λες και δεν τα χρειαζόμασταν. Συζητώντας με τον πρόεδρο του συλλόγου γονέων μου αντιπαράθεσε ότι 120.000 οικογένειες θα αποκτήσουν ένα φορητό υπολογιστή, γεγονός πολύ σημαντικό γι αυτόν. Το συγκεκριμένο μέτρο έχει μια πολύ μεγάλη κοινωνική διάσταση, πέρα από τη μαθησιακή που συζητάμε.
Σε 5 μήνες ολοκληρώνεται το 1/10 του αιώνα μας. Πότε θα αρχίσουμε να εφαρμόζουμε τις νέες δεξιότητες, που πάλιωσαν όπως θα έλεγε ο Γιάννης Σ. ; Πότε θα καλλιεργήσουμε τις νέες στάσεις;
Θεωρώ σημαντικό οι 12χρονοι μαθητές, όπως και όλοι οι μαθητές, να ξεκολλήσουν από τη γραπτή τριμηνιαία εξέταση στην εισαγωγή του Όμηρου, όσο σημαντική κι αν είναι, και να εμβαθύνουν, διερευνήσουν, εκφράσουν, συνδημιουργήσουν. Πλέον υπάρχουν και στην Ελλάδα αρκετά παραδείγματα καλής πρακτικής. Πραγματικά χρειαζόμαστε νέο ΑΠΣ και ΔΕΠΠΣ, αλλά όχι επειδή θα εισαχθούν σε 1 τάξη του 10χρονου υποχρεωτικού σχολείου οι υπολογιστές, αλλά γιατί αλλάζουν τα πάντα γύρω μας και θα πρέπει να επαεξετάζουμε συνεχώς το περιεχόμενο της εκπαίδευσης.
Οι εκπαιδευτικοί, οι προϊστάμενοι τους αλλά και οι επιστημονικοί υπεύθυνοι που αδιαφορούν για τη ψηφιακή πραγματικότητα είναι προφανές ότι θα την αρνηθούν για άλλη μια φορά. Για τους υπόλοιπους θα είναι μια σοβαρή δοκιμασία μια και οι περισσότερες διδασκαλίες έχουν οργανωθεί για 1 υπολογιστή ανά 2-3 μαθητές. Θα πρέπει να στηθούν τα κατάλληλα δίκτυα έτσι ώστε να μπορεί να εφαρμοστούν τέτοιες διδασκαλίες. Τo e-Class είναι μια πλατφόρμα σοβαρή, αν και το θέμα βρίσκεται στο αν θα καταφέρει το ΠΣΔ να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, το προσωπικό του έχει τις δυνατότητες και τις γνώσεις αλλά πάντα χρειάζεται και λίγο χρήμα…
Οι 10”, 1” και 12” μπορούν να αποτελούν μεγάλο πρόβλημα για εμάς, αλλά η νέα γενιά έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί psp, iPod και μικρότερες οθόνες. Αν κάποιος πάρει ένα μηχανάκι 13,3” και 2 κιλά βάρος δε θα του το επιδοτήσουν;
Αν διαβάσετε την εξαιρετική ανάρτηση του Γιάννη Σαλονικίδη θα διαπιστώσετε τι πρέπει να γίνει, ποια προβλήματα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν το συντομότερο δυνατό. Ο Γιάννης θέτει πολλά προβλήματα που θα αναδειχθούν τους επόμενους μήνες και προτείνει λύσεις. Παρόλα αυτά όμως, αν και μερικές φορές με πιάνει μία παράλογη αισιοδοξία, θα σημείωνα ότι από αυτούς που διαχειρίζονται τα εκπαιδευτικά θέματα στην Ελλάδα δε περίμενα ποτέ κάτι περισσότερο, κάτι καλύτερο. Βρισκόμαστε σε μία στιγμή που δε θα το έλεγα στοίχημα αλλά πρόκληση.
Ο Νίκος Δαπόντες επίσης θέτει κάποια ζητήματα στη διεύθυνση: http://makolas.blogspot.com/2009/07/blog-post_19.html
Αγαπητέ mcsotos χαίρετε, καταχρώμαι ξανά το χρόνο και το χώρο σας, για να κάνω μερικές επισημάνσεις σε κάποια από τα τελευταία ποστ που έγιναν τελευταία για το συγκεκριμένο θέμα (χωρίς καμία διάθεση αντιπαράθεσης αντίθετα, ευχαριστώντας τους για τις αφορμές που δίνουν, σχολιάζοντας τα γραφόμενά τους για ανάπτυξη της συζήτησης).
Μια γενική παρατήρηση:
Η προσπάθεια 1:1 είναι η ΠΡΩΤΗ, στην οποία οι υπολογιστές θα χρησιμοποιηθούν επίσημα (όχι ερευνητικά, πειρα(μα)τικά, για επίδειξη ή εντυπωσιασμό) στα πλαίσια του ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, για τη διδασκαλία γνωστικών αντικειμένων, πέραν της πληροφορικής από εκπαιδευτικούς του γνωστικού αντικειμένου (όχι πληροφορικάριους). Αυτό από μόνο του είναι ένα μικρό μεν βήμα, αλλά τεράστιο για την ελληνική εκπαίδευση, γιατί θα «βάλει στο χορό» πολλούς που δεν ξέρουν να χορεύουν. Αλλά αν δεν μπεις στο χορό, δε θα μάθεις ποτέ να χορεύεις.
Θα μάθουν όλοι; – Οχι!
Οι υπόλοιποι θα μάθουν καλά; ->Όχι όλοι
Τότε; -> αυτοί που θα μάθουν θα είναι πολλοί και αυτοί που θα μάθουν καλά ακόμα περισσότεροι (σε σχέση με μια σειρά επιμορφώσεων)… και κυρίως θα είναι ικανοί να συμμετάσχουν σε μια συζήτηση για τους τρόπους χρήσης των υπολογιστών για τη διδασκαλία της ιλιάδας ή της Οδύσσειας ή κάποιου άλλου αντικειμένου.
Σχόλια επί των ποστ (χωρίς διάθεση πολεμικής, αλλά ως αφορμή συζήτησης επαναλαμβάνω).
Ο κ. που λέει ότι:
«Η μόνη δυνατή διδακτική αξιοποίηση [κι αυτή υπό προϋποθέσεις] είναι η ανάθεση εργασιών για το σπίτι, που βασίζονται στο διαδίκτυο. Τίποτε άλλο!»
Σχόλιο: Δεν το ξέρουμε αυτό. Ίσως είναι ο προφανέστερος τρόπος για να αξιοποιηθούν διδακτικά. Αλλά σίγουρα δεν είναι ο μόνος, είναι πολύ πιθανό να προκύψει ποικιλία από τη χρήση.
Στη συνέχεια, αφού αναφέρεται σε διάφορα προβλήματα υποδομής, (ασύρματα δίκτυα, πρόβλημα φόρτωσης λογισμικών, πρόβλημα έκτασης των οθονών και χωρητικότητας μιας σελίδας Α4), τα οποία προφανώς ο μεμονωμένος π.χ. μαθηματικός ή φιλόλογος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, (αλλά η σχολική κοινότητα μπορεί) προτείνοντας λύσεις, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
(…)»Αμέσως μετά να εγκατασταθεί λογισμικό διαχείρισης της τάξης, σε όλα τα netbooks.»
Σχόλιο: ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ Ο εκπαιδευτικός να μπορεί να καθορίζει το τι θα βλέπουν οι μαθητές της τάξης την κάθε στιγμή στην οθόνη. Φανταστείτε να υπήρχε μια αντίστοιχη τεχνολογία όσον αφορά τα βιβλία, τα οποία δε θα έδιναν τη δυνατότητα στο μαθητή να αλλάζει σελίδα, ή να σημειώνει ή να ζωγραφίζει στο βιβλίο του, αν πρώτα δεν έκανε ότι όριζε ο εκπαιδευτικός. «Συγκεντρωτικό» μοντέλο χρήσης ενός εργαλείου που μπορεί να αυτονομήσει και να αναπτύξει τη σκέψη και τις πρακτικές μαθητών και εκπαιδευτικών. Η λογική συνέπεια και συνέχεια αυτής της πρότασης είναι το λογισμικό αυτό να συνδέεται με τους server του υπουργείου και να χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση του σχολικού έργου (με την οποία δεν είμαι αντίθετος, αλλά όχι με τον τρόπο αυτό).
Όσον αφορά την επιμόρφωση: Η επιμόρφωση έχει νόημα μόνο σε ανθρώπους που έχουν κάποια εμπειρία και γνώση του αντικειμένου. Η επιμόρφωση σε ανθρώπους άσχετους δεν είναι επι-μόρφωση. Είναι μάλλον άχρηστη. Είναι σίγουρο ότι πολλές ώρες στο 1:1 θα δαπανηθούν για να αποκτηθεί εμπειρία χρήσης και από τους εκπαιδευτικούς και από τους μαθητές. Πολύ καλά λοιπόν. Ίσως θα είναι οι πιο άξια πληρωμένες ώρες στην ελληνική εκπαίδευση.
Άλλος κ. (ο φιλόξενος ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας) αναφέρεται σε νέες δεξιότητες και στάσεις: Ειλικρινά ρωτώ: σε ποιες «νέες» δεξιότητες και στάσεις αναφέρεστε; Υπάρχουν δεξιότητες και στάσεις που σχετίζονται αποκλειστικά με τις ΤΠΕ;
σημαντικό είναι το παρακάτω:
«…Για τους υπόλοιπους θα είναι μια σοβαρή δοκιμασία μια και οι περισσότερες διδασκαλίες έχουν οργανωθεί για 1 υπολογιστή ανά 2-3 μαθητές…»
Σχόλιο: αν υποθέσουμε ότι οι διδασκαλίες που έχουν οργανωθεί είναι αξιόλογες βέβαια και πιο σημαντική η λύση που προτείνετε:
«Θα πρέπει να στηθούν τα κατάλληλα δίκτυα έτσι ώστε να μπορεί να εφαρμοστούν τέτοιες διδασκαλίες. »
Είμαι σίγουρος πως κάποιοι σαν κι εσάς και τον προηγούμενο κύριο (αλλά και όλοι που συμμερίζονται τις ανησυχίες σας), θα φτιάξουν με πολύ προσωπικό κόπο και χρόνο (ιδιωτικά-δημόσιες) υποδομές ή υποδομές βασισμένες σε ομάδες ειδικών ενδιαφερόντων, οι οποίες θα καλύψουν πολλές από τις πτυχές που συζητώνται εδώ… Και κυρίως θα προβάλλουν λύσεις οι οποίες θα συζητηθούν, θα εμπλουτιστούν μέσα από την κριτική και την αμφισβήτηση κλπ κλπ
Κλείνοντας: Νομίζω ότι αφενός το 1:1 αναδεικνύει τη σημασία και το ρόλο του εκπαιδευτικού στην εκπαιδευτική διαδικασία και καινοτομία, αλλά αφετέρου αναδεικνύει παράλληλα και αρνητικές πτυχές και στάσεις του εκπαιδευτικού απέναντι στην καινοτομία. Είναι παράλογο, άνθρωποι οι οποίοι έχουν σπουδάσει την τεχνολογία του πως να κάνουν κάποιους να μαθαίνουν να μην μπορούν να την εφαρμόζουν οι ίδιοι στους εαυτούς τους, ή να την ενσωματώνουν στην πρακτική τους σε ένα αρχικό επίπεδο, αλλά να περιμένουν το πνεύμα αφ υψηλου να τους μεταφέρει τη «γνώση», αναπαράγοντας τελικά την αυθεντία και το μοντέλο της εξωτερικά παραγόμενης γνώσης και του κουβά που διανέμει τη γνώση από «το» μυαλό στους αδαείς (είτε αυτοί είναι εκπαιδευτικοί, είτε μαθητές)
Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη στην κοινότητα των ατόμων που θα διαχειριστούν το τελικό πρόβλημα (τους εκπαιδευτικούς). Απλά νομίζω ότι θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να το αντιμετωπίσουν και όχι να το αποφύγουν (γιατί και αυτή είναι μια πιθανή λύση), προφασιζόμενοι τις πραγματικές δυσκολίες που περιγράφονται εδώ αλλά και αλλού.
Κάπου διάβαζα ότι: «Caminante no hay camino, se hace camino al andar». Αν το ρητό ισχύει σε μεγάλο βαθμό αυτό είναι γενικά η εκπαίδευση και ειδικότερα οι ΤΠΕ και η εκπαίδευση.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Αγαπητέ Ανώνυμε εκ πεποιιθήσεως,
Σε όλες τις προηγμένες εκπαιδευτικά χώρες του κόσμου τίποτε δεν μπαίνει στη ροή του κανονικού προγράμματος εάν πρώτα δεν προηγηθεί περίοδος μελέτης, εφαρμογής, αξιολόγησης. Κι αυτό είναι λογικό αφού έτσι διαπιστώνουμε την επίδραση της καινοτομίας όχι μόνο στην ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου αλλά και στους ίδιους τους μαθητές. Καθώς εμπλέκονται στην περίπτωσή μας οι ΤΠΕ … ένας λόγος παραπάνω, αφού υπάρχουν πολλοί που προβληματίζονται ακόμη και σε φιλοσοφικό επίπεδο.
Η «μέθοδος των saloon» – πυροβολώ και χορεύεις – έχει τις ρίζες της στις συμπεριφοριστικές θεωρίες μάθησης και μέχρι τώρα εφαρμόστηκε με επιτυχία στη χώρα μας μόνο από περιπλανώμενους αρκουριάρηδες (με μικρές παραλλαγές).
Στην περίπτωση μας είναι φανερό πως δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνειδητή επιλογή που στηρίζεται σε εκπαιδευτικά δεδομένα, αλλά για λόγους ευγένειας αποφεύγουμε να αναφερθούμε ξεκάθαρα.
Με μία δόση υπερβολής αναφέρθηκα στις πιθανές χρήσεις των 1:1 laptops, έτσι όπως έχει η κατάσταση. Έχοντας από πίσω μου εκατοντάδες ώρες διδασκαλίας σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα και με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς Η/Υ-μαθητή [και 1:1] καταλήγω χωρίς δισταγμό στο συμπέρασμα: Το μοντέλο 1:1 είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.
Ακόμη και η αναφορά μου για αξιοποίηση του διαδικτύου στο σπίτι μπάζει από παντού, αν και οι συνάδελφοι δεν το σχολίασαν. Η πλοήγηση στο διαδίκτυο για ανεύρεση πληροφοριών και σύνθεση εργασίας κρύβει κινδύνους και απαιτείται να προηγηθεί διδακτική παρέμβαση (αφού πρώτα ενημερωθούν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί εννοείται).
Γι’ αυτό και πρότεινα μια σειρά από παρεμβάσεις [τις οποίες δεν επινόησα, αλλά προκύπτουν από την εμπειρία διδασκόντων άλλων χωρών, που εφάρμοσαν τέτοιες πρακτικές]. Αυτές έχουν ως στόχο την άμεση αξιοποίηση [κάτω από συνθήκες «σκάσε και κολύμπα»].
Το δε λογισμικό διαχείρισης τάξης δεν είναι τόσο …»μακάβριο». Ίσα ίσα που ευνοεί τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών και βελτιώνει τις δυνατότητες για αλληλεπίδραση. Βεβαίως υπάρχουν δυνατότητες ελέγχου του τι βλέπουν οι μαθητές. Αλλά αναρωτιέμαι πόσο κακό είναι αυτό. Υπάρχουν διδακτικές περιστάσεις που ο καθηγητής ζητά από τους μαθητές να κλείσουν το βιβλίο τους ή θέλει την προσοχή τους [εκτός κι αν έχουμε εκπαίδευση τύπου Σάμερχιλ και το αγνοώ].
Και τέλος πάντων δεν είναι το εργαλείο αυτό που βοηθά την ανάπτυξη πρωτοβουλίας και αυτενέργειας των μαθητών [είτε λέγεται netbook είτε Classroom Managment System].
H δε επιμόρφωση των εκπαιδευτικών δεν θα έχει την έννοια της κατάρτισης στην τεχνολογία αλλά στην παιδαγωγική αξιοποίηση των μέσων τεχνολογίας. Εκτός αν θεωρείτε πως είναι άσχετοι παιδαγωγικά οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί. Τότε, ναι, δεν θα είχε κανένα νόημα καμία επιμόρφωση.
Αυτό που ίσως δεν έγινε αντιληπτό είναι πως ως εκπαιδευτικοί [και ειδικά όσοι συμμετέχουμε στη συζήτηση] έχουμε μάθει να κινούμαστε με σχεδιασμό και πρόγραμμα και όχι ως μαριονέτες ενός καραγκιοζοπαίκτη που του ήρθε να ξυθεί την ώρα της παράστασης.
Η διδασκαλία είναι μια συνειδητή και συντεταγμένη πράξη με αρχή, μέση και τέλος. Δεν είναι πεδίο πειραματισμών, που βαφτίζονται καινοτομίες για λόγους πέρα κι έξω από την εκπαίδευση.
Από τις ενδιαφέρουσες διευθύνσεις που προτείνει ο salnk στην ολοκληρωμένη ανάλυση στην πρόσκλησης http://salnk.eduportal.gr/?p=324#more-324, έκανα δύο μεταφράσεις: http://blogs.sch.gr/pathanasiadou/
Επίσης να ρωτήσω: Αν υποθέσουμε ότι όλες οι τεχνικές προϋποθέσεις λύνονται (κάπως), μπορείτε να προτείνετε ένα μάθημα ή μια δραστηριότητα που μπορεί να τρέξει στην τάξη; Η ομαδοσυνεργατική πάει περίπατο; Πώς θα οργανωθεί το μάθημα όταν το κάθε παιδί έχει τη δική του μηχανή; Μάλλον στρεφόμαστε στην ατομική εργασία και πάλι. Έτσι μου φαίνεται.
Νομίζω πως δίκαια οι συνάδελφοι εκφράζουν μια επιφυλακτικότητα όσον αφορά στους εκπαιδευτικούς όρους χρήσης και αξιοποίησης του Laptop στην Α΄ Γυμνασίου. Επιτρέψτε μου ένα σχόλιο:
Ας υποθέσουμε ότι χαρίζουμε από ένα αυτοκίνητο σε 50 λ.χ. 12/χρονα, και τους ζητήσουμε να διανύσουν με αυτό μια απόσταση ας πούμε 5 χιλιομέτρων. Kάποια δε θα καταφέρουν καν να βάλουν μπρος, κάποια θα βάλουν κάποια τυχαία ταχύτητα, αλλά δε θα καταφέρουν τίποτε περισσότερο, πολλά θα συγκρουστούν μεταξύ τους, μερικά θα ματώσουν κιόλας με τα επικίνδυνα τρακαρίσματα, κάποια (που έχουν μεγαλύτερα αδέλφια ή μπαμπάδες που θέλουν τα καμάρια τους να είναι πάντα “μέσα σε όλα”) οδηγήσουν και λίγο αλλά ανεξέλεγκτα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τον ΚΟΚ, ελάχιστα μπορεί και να τερματίσουν τη διαδρομή αλλά μάλλον από τύχη.
Είναι προφανές πως η αναλογία είναι τραβηγμένη, γιατί οι μαθητές 13 ετών δεν είναι καθόλου μα καθόλου αδαείς ως προς τη χρήση των Η/Υ (για τους εκπαιδευτικούς δεν έχω την ίδια εικόνα) είναι όμως παντελώς ανυποψίαστα των παιδαγωγικών όρων αξιοποίησής τους (όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών).
Με τέτοιο τρόπο όμως θέλουμε την εισαγωγή των ΤΠΕ στην εκπαίδευση; Εν είδει παιχνιδιού με συγκρουόμενα αυτοκινητάκια;
Νομίζω πως είναι αξιοσημείωτο πως η όλη δράση κινείται μέσα από το Υπουργείο Οικονομικών ούτε καν σε συνεργασία με το ΥΠΕΠΘ. Αυτό λέει πολλά. Ενδιαφέρει η διείσδυση στην ευρυζωνικότητα και όχι συγκεκριμένες εκπαιδευτικές στοχεύσεις.
Η εισαγωγή των ΤΠΕ χρειάζεται συστημικές αλλαγές στην όλη παιδαγωγική αντίληψη. Δεν είναι μόνο ζήτημα ανάπτυξης και χρήσης μιας τεχνικής δεξιότητας, δε χρειάζονται μόνο τεχνολογικές υποδομές, είναι ζήτημα πολλαπλών παιδαγωγικών παραμέτρων τις οποίες απλά τώρα ακόμα δε διαθέτουμε σε κλίμακα ανάλογη της σχετικής πρωτοβουλίας. Χωρίς εκπαιδευτικούς στόχους, υποδομές, μόνιμες δομές σχετικής επιμόρφωσης, κέντρα παιδαγωγικής υποστήριξης, κατάλληλα ΑΠΣ και ΔΕΠΠΣ, το laptop φαίνεται μια αμήχανη και μάλλον περιστασιακή πρωτοβουλία.
Προφανώς θα προκύψουν κάποια θετικά αποτελέσματα αλλά αυτά μόνο ως τυχαίο (στατιστικό) όφελος (κοινώς «στου κασσίδη το κεφάλι»). Υπολογίζει όμως κανείς σε αυτή την περίπτωση πόσο διακυβεύεται το μέλλον του όλου εγχειρήματος της εισαγωγής των ΤΠΕ στην εκπαίδευση;
Άποψη που και παλιότερα υποστήριξα είναι ότι χρειαζόμαστε πειραματικά σχολεία ΤΠΕ (δείτε σχετικά http://nikoskaridis.blogspot.com/2008/12/blog-post.html ).
Πολύ ωραία συζήτηση. Απλά να διευκρινίσω ότι:
Το συγκεκριμένο έργο είναι πιλοτικό. Με απλά λόγια δεν έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση για να επαναληφθεί την επόμενη χρονιά. Παρουσιάζει ενδιαφέρον η απουσία του ΥπΕΠΘ από τις ανακοινώσεις, όπως παρατηρούν όλοι
Τώρα για τις δεξιότητες και τις στάσεις, ζητώ συγγνώμη για τον περιληπτικό μου λόγο, αλλά θεωρείται ότι η είσοδος των ΤΠΕ, παγκόσμια, δίνει την ευκαιρία να αναδειχθούν νέες στάσεις στη μάθηση, όπως συνεργάζομαι, επικοινωνώ, στάσεις επιθυμητές αλλά έως και αποκλεισμένες από τις τάξεις. Παράλληλα, μια και γίνεται μεγάλη φασαρία σχετικά με τις νέες παιδαγωγικές αντιλήψεις, από όσα έχω δει μέχρι σήμερα τα έχει πει εδώ και χρόνια ο Ντιούι, οπότε ας μην πανικοβαλλόμαστε.
Πέρα από το «ταξίδι» καλό είναι να υπάρχει κάποια «Ιθάκη» κατά νου…. όχι να πάμε στα κουτουρού.
Πολλά μπορούν και θα έπρεπε να γίνουν. Ας κάνουμε υπομονή.Θερινή ραστώνη γαρ
[…] 1:1 […]
Ας ακούσουμε τουλάχιστον τον … πιανίστα. Μπορεί να παίζει καλά…..
Μερικές φορές πρέπει να ξεμπερδεύεις με τον πιανίστα …νωρίς …. 🙂
Δίκιο έχεις αλλά πρέπει να περιμένουμε. Είπαμε ο πιανίστας μπορεί να παίζει καλά. Μετά τον …. πυροβολούμε -:)
Παρακολουθώντας τη μονομαχία του πιανίστα δεν μπορώ παρά να καταθέσω 2 σκέψεις…
1ο Η ευέλικτη ζώνη ξεχείλωσε σε ζώνη εμπέδωσης, σε μερικά σχολεία της περιοχής που εργάζομαι. Δυστυχώς οποιαδήποτε καινοτομία ή κενοτομία, πιθανές και οι 2 εκδοχές, φτάσαμε στο σημείο να επιβάλλονται με υπουργικές αποφάσεις. Είναι λυπηρό να επιβάλλονται τέτοιας σημασίας αποφάσεις αλλά ακόμα πιο λυπηρό να πρέπει να επιβληθούν.
2ο Γιάννη πόσα ΚΣΕ δεν λειτούργησαν διότι υπήρχε περιορισμένη συμμετοχή στις ειδικότητες ΠΕ2,3,4; Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε ποιες ειδικότητες ζήτησαν ως πρώτη επιλογή στην τωρινή προκήρυξη των ΚΣΕ. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδεχτούμε την αλήθεια. Δεν φταίνε μόνο οι άλλοι. Από τις 96.000 εκπαιδευτικούς που πιστοποιήθηκαν στις βασικές δεξιότητες πόσοι έχουν email;
Κατά τη γνώμη μου είναι θέμα πολιτικής απόφασης. Θα πρέπει να βρεθεί κάποιος πεφωτισμένος που να έχει μία τέτοια κουλτούρα ώστε να προωθήσει τις ΤΠΕ με τη σωστή διάστασή τους στην εκπαίδευση, την παιδαγωγική διάσταση.
Όσο τα αρπακτικά επενδύουν στις εξετάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η παιδαγωγική θα παρουσιάζει σημαντικό έλλειμμα. Και ως τότε θα εισπράττουμε καθρεφτάκια και χάντρες ή πιο ελληνικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Πριν από καιρό είχα ανεβάσει ένα ενδιαφέρον βίντεο, μύθοι κι ευκαιρίες. Αν σας περισσεύουν 13 λεπτά αξίζει να το δείτε.
Όπως είπα παλιότερα, οι συγκεκριμένες δράσεις είναι ένα πολύ ακριβό δωράκι για μερικούς Σωτήρηδες, Βαγγέληδες, Τερέζες, Γιάννηδες, Γρηγόρηδες κλπ. Η γνωστή ομάδα των teachets (εκ των teacher + gadzet)
Αυτοί που τελικά αξιοποιούν τις ΤΠΕ, σε οποιαδήποτε μορφή, θα το έκαναν έτσι κι αλλιώς με όποιο μέσο κι αν διέθεταν.
Άρα όλη η προσπάθεια θα έπρεπε να στραφεί σε όσους θα το έκαναν εάν κάποιος τους έδειχνε πώς.
Όπως όλοι γνωρίζουμε κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Π.χ. τον Νοέμβριο του 2009 δεν θα γίνει ξαφνικά σοφότερη η ομάδα αυτή. Πιθανόν ούτε μέχρι τον επόμενο Νοέμβριο.
Διότι η χρήση των ΤΠΕ στη διδασκαλία, πέρα από τα οφέλη που όλοι παραδέχονται πως προσφέρει, έχει κι ένα κάρο δυσκολίες. Με ποιο σημαντικές τη διαχείριση του χρόνου, την πολύωρη προετοιμασία και την πιθανή διολίσθηση από τους διδακτικούς στόχους – όταν είσαι αρχάριος.
Μοιάζει πολύ με την εκστρατεία για την προστασία του περιβάλλοντος!
Όλοι παραδέχονται ότι πρέπει να το προστατεύσουμε, λίγοι το κάνουν πράξη, πολλοί θέλουν αλλά δεν το κάνουν , ενώ αρκετοί το έχουν χ……
Επιπλέον χρειάζεται να περπατήσεις αρκετή ώρα ώσπου να βρεις το σωστό κάδο ανακύκλωσης…
Αρχικά Γιάννη δεν βλέπω να διαφωνείς σε κανένα από τα δύο σημεία που έθιξα. Θα πρέπει να θέσω υπόψη σε όσους παρακολουθούν τη συζήτηση ότι μόνο το e-diktyo.eu μέχρι σήμερα έχει κάνει ουσιαστικές προτάσεις, ένα χώρο που συμμετέχεις ενεργά.
Τώρα τα περί δασκάλους Gadget, ισχυρίζομαι ότι όσους ανέφερες δεν έχουν καμιά σχέση. Ίσως κάποιοι που προωθούνται από τα ΜΜΕ ;-)…
Αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι τουλάχιστον τα 65 μύρια έχουν υλική υπόσταση. Πέρασα από ένα μεγάλο κατάστημα της περιοχής και έπαθα… Με 170 μύρια επιμορφωθήκαμε σχετικά με τα νέα βιβλία. Το 2002 2000 εργαστήρια δημιουργήθηκαν και πολλά από αυτά ΔΕΝ αξιοποιήθηκαν.
Και να σε ρωτήσω κάτι… Στο σχολείο σου οι δάσκαλοι περίμεναν την επιμόρφωση Β’ Επιπέδου; Και τελικά η επιμόρφωση Β’ Επιπέδου αποκτά υπόσταση όταν έρθει η ώρα της πιστοποίησης, και δεν έχει τόσο μεγάλη διαφορά η Αθήνα από την Θεσσαλονίκη.
Έχεις μεγάλο δίκιο και συμφωνώ ότι τα προβλήματα θα φέρουν πολλά βήματα πίσω τις ΤΠΕ. Αλλά … και τι έγινε… όπως είναι διαμορφωμένο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα όσο κι αν είχαν οργανωθεί προς την κατεύθυνση που επιδιώκεις θα το είχε απορρίψει ως ξένο σώμα.
Και τώρα για τον πεφωτισμένο που ανέφερα, ειρωνικά το είπα. Όσο η παιδεία μας θυμίζει μία ανάποδη πυραμίδα, η παιδαγωγική έχει εξοβελιστεί από την καθημερινότητα μας… Αυτό που καθορίζει την παιδεία μας είναι η ιερά εξέταση των πανελληνίων. Προσωπικά αισθάνομαι απλά… γραφικός.
Καλή η προσφορά netbook σε όλους τους μαθητές της Α’ Γυμνασίου… χωρίς έξοδα από τη μεριά των γονέων. Και ο καθένας έχει το μηχάνημά του, να εργάζεται με το δικό του ρυθμό, να πειραματίζεται, να…, να….
Έλα όμως που τα μηχανήματα είναι στα χέρια μικρών παιδιών και αυτά επιρρεπή στα ατυχήματα…. Τι γίνεται στην περίπτωση αυτή;
Το netbook παλιού μαθητή μου ήδη χρειάζεται αντικατάσταση οθόνης, χωρίς την κάλυψη εγγύησης, καθώς η βλάβη προήλθε από σύνθλιψη της οθόνης όταν οι τσάντες των μαθητών στιβάχτηκαν σε μια γωνιά της αυλής. Κόστος: 150 ευρώ.
Ποιος πληρώνει; Κι αν ο γονέας αδυνατεί να δώσει τα χρήματα, τι κανει ο μαθητής αυτός στην τάξη;
Αυτό που αναφέρει ο Χάρης είναι ένα πρόβλημα. Όπως κι αυτό που διάβασα στο φόρουμ του Eduportal για κλοπές. Σήμερα βρήκα μία συλλογή άρθρων για τις καλές πρακτικές με υπολογιστές 1:1.
http://www.shambles.net/pages/learning/ict/1to1laptop/
Έχουμε άλλες 10 μέρες, περίπου, για ανάγνωση.
http://escholarship.bc.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1193&context=jtla
Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη διδακτική προσέγγιση με τη χρήση 1:1