Όταν συνεργάζεσαι αποκαλύπτεις τι είσαι και τι δεν είσαι· τι κάνεις και τι δεν κάνεις. Η πόρτα της τάξης σου, αυτή που παρέμενε ερμητικά κλειστή, ανοίγει. Τι γίνεται αν δεν αρέσει στους άλλους αυτό που θα δουν; Πώς θα το αντιμετωπίσεις; Τι γίνεται αν ζηλέψουν; Τελικά ποια θα είναι η συμβολή σου για να νιώσεις ίσος με αυτούς;
Είναι μια περιπέτεια γιατί ανακαλύπτεις τους άλλους. Τι είναι και τι δεν είναι· τι κάνουν και τι δεν κάνουν. Οι πόρτες των τάξεών τους, αυτές που παρέμεναν ερμητικά κλειστές, ανοίγουν. Τι γίνεται αν δε σου αρέσουν; Πώς θα το αντιμετωπίσεις; Τι γίνεται αν ζηλέψεις; Τελικά ποια θα είναι η συμβολή σου για να νιώσουν ίσοι με σένα;
Είναι μια περιπέτεια γιατί αναζητάς τι σημαίνει η ίδια η έννοια της συνεργασίας ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς. Δεν το έχουμε ζήσει. Δεν το έχουμε δει. Δεν επαναπροσδιορίζουμε τα όρια της έννοιας. Δημιουργούμε την ίδια την έννοια και τα όριά της. Δεν υπάρχει παράδοση. Δημιουργούμε παράδοση. Και οφείλουμε να πετύχουμε. Πρέπει να πετύχουμε. Όχι για μας· για τους μαθητές μας. Γιατί τελικά το μόνο πράγμα που εξαρτάται από μας, το μόνο που μπορούμε να επηρεάσουμε, να αλλάξουμε προς τη σωστή κατεύθυνση, είναι ο εαυτός μας.
Ars Longa Vita Brevis 
Δε θα σταματήσω να το λέω. Πρέπει να εγκαταλείψουμε ΟΡΙΣΤΙΚΑ το εγώ και να εφαρμόζουμε πλέον το εμείς. Τέλειωσαν οι εποχές που ο καθένας κοιτούσε τον εαυτό του. Μόνο με συνεργασία θα μπορέσουμε να ανέβουμε ως λαός. Όσον αφορά τον τομέα μας, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, η τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στη σχολική αίθουσα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, και όχι μόνο. Εμείς είμαστε πίσω ακόμη. Ό,τι λοιπόν γνωρίζει ο ένας θα πρέπει να το μοιράζεται με τον άλλο. Όλοι μας θα πρέπει να αγωνιστούμε ομαδικά για να βελτιώσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα. ΟΜΑΔΙΚΑ…
Reblogged this on ΙΔΕΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ!.