κι εσύ «συνάδελφε» που κοίταζες να κάνεις μάθημα τις σελίδες του βιβλίου, που όταν η μέθοδος έπρεπε να αντικαταστήσει την αφόρητη ρητορική σου στην τάξη τα έβγαζες όλα σκάρτα…
που θεωρούσες την όποια μαθησιακή δυσκολία μαθητή σου στην τάξη πρόβλημα που δεν είναι ΚΑΙ δικό σου,
που όταν σου λένε να παράγεις το δικό σου εκπαιδευτικό υλικό ανάλογα με τους στόχους του προγράμματος σπουδών και τις δυνατότητες της τάξης σου φωνάζεις,
που για να κάνεις ένα πείραμα φυσικής πας και ζητάς εγγράφως υλικά και μέχρι να πάρεις απάντηση κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου, ότι εσύ μπορείς να κάθεσαι,
που άμα σου πουν να αναστοχαστείς την εμπειρία σου λες ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι με το ακαταμάχητο επιχείρημα «εμένα η πείρα μου λέει»,
που δε θέλεις ούτε μία στιγμή να αποτυπώσεις τη δουλειά σου, που κλείνεις την πόρτα της τάξης σου μη και τυχόν κάνεις συνδιδασκαλία με τον συνάδελφό σου, που …
που έχεις να νιώσεις δημιουργός από τότε που έτρεχες να μαζεύεις πτυχιάκια δίχως να έχεις να τα κάνεις τίποτα ουσιαστικό με τους άλλους στη σχολική κοινότητα…
ΜΕΙΝΕ ΗΣΥΧΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΘΑ ΣΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ…΄
Ασε εμάς να φύγουμε για την ελευθερία…
Facebook: Ευάγγελος Ιντζίδης
Πόσο καιρό θέλω να τα πω; Από τον καιρό που δούλευα στην ελεύθερη οικονομία, ιδιωτικά σχολεία, μέχρι σήμερα… αλλά δεν τολμούσα! Το μόνο που μπορώ να παραδεχτώ ότι στο δημόσιο αν και είμαι δαχτυλοδεχτούμενος παράλληλα έχω την ελευθερία να ονειρευτώ, μέχρι σήμερα…
Ακριβώς έτσι!
Reblogged this on Oxtapus *beta.
Αν αυτό που λέει ο Κεν Ρόμπινσον «…»There is no system in the world, or any school in the country, that is better than its teachers.» … ισχύει. …..και αν οι παραπάνω τύποι Εκπαιδευτικών είναι υπαρκτοί…. (δυστυχώς είναι)..τότε νομίζω πως έχουμε τις απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα.
Αποκάλυψες την αυριανή ανάρτηση. Λέει πολλά και μπορούν να προκαλέσουν πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις.