Πολλές φορές παρατηρώντας δημιουργικές εργασίες μαθητών έχω γίνει δέκτης σχολίων από ενήλικες «καλέ, πότε κάνει μάθημα αυτός;» Απαξιώνοντας εργασίες και συλλογικές προσπάθειες. Μπορεί να διαφέρουμε αλλά υποστηρίζω, τουλάχιστον, ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να κλείσουμε το κεφάλαιο S(k)inner και να ανοίξουμε το κεφάλαιο Brunner. Δεν συζητάω για τον Papert που προτείνει οι μαθητές να οικοδομήσουν τη γνώση. Απλά θέτω το ερώτημα μήπως η μάθηση γίνεται πιο αποτελεσματική όταν ενεργοποιούμε τους μαθητές.
Σας παραθέτω δύο βίντεο. Το τελικό αποτέλεσμα μίας διαφήμισης του «moleskin» και του «πόνου» για τη δημιουργία της. Αν καταγράψουμε τον κόπο του σχεδιασμού, της οργάνωσης αλλά και της υλοποίησης θα αντιληφθούμε ότι δημιουργώντας παρόμοιες εργασίες εντός σχολείου ουσιαστικά ανοίγουμε το σχολείο στη καθημερινή ζωή, εφοδιάζουμε τους μαθητές μας όχι μόνο με τις δεξιότητες αλλά καλλιεργούμε και τις στάσεις που θα τους βοηθήσουν να αντεπεξέλθουν σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο.
Το αποτέλεσμα:
και η διαδικασία
Just another boring teacher
professional Sinner ή Skinner? 😉
Το sinner skinner πάει;
Ας τα πει κάποιος. Πολύ πίεση και κόψαν που κόψαν όλα τα άλλα, σου κόβουν και τα φτερά…… άι……
Ίσως επειδή στην Ελλάδα καταφέραμε να αντιστρέψουμε την πυραμίδα του Bloom!
Reblogged this on ΙΔΕΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ!.