Τα παιδιά μου έχουν Ιστορία αύριο. Κι όπως πολλά άλλα παιδιά δεν πρόκειται να την αγαπήσουν. Δεν πρόκειται να μπουν στη δημιουργική διαδικασία της αναζήτησης. Της καθοδηγούμενης αναζήτησης. Δεν πρόκειται να δημιουργήσουν υποθέσεις, να διασταυρώσουν τις απαντήσεις τους και να συμπεράνουν. Γιατί;
Πρέπει να μάθουν την παραπάνω φωτοτυπία απέξω, κι ας μην την καταλαβαίνουν, παπαγαλία. Δεν υπάρχει βιβλίο. Οποιοσδήποτε εμπλουτισμός θεωρείται λάθος και μειώνει το βαθμό. Και προσπαθούν να μάθουν απέξω ένα ασύνδετο κείμενο με δύσκολες λέξεις, φράσεις έννοιες (όπως επάνοδος της οικονομίας σε πρωτογενή σχήματα).
Αν δεχτούμε ότι :
- ισχύουν οι στόχοι του ΔΕΠΠΣ ΑΠΣ Ιστορίας όπως διατυπώνονται…στο αντίστοιχο κεφάλαιο των Αναλυτικών Προγραμμάτων σ. 32, κι ας δεχτούμε τις γενικές κατευθύνσεις όπως περιγράφονται στη σ.30-31
- το βιβλίου του εκπαιδευτικού σ. 38-40, για να μη μιλήσω για την εισαγωγή.
Προκύπτουν κάποια ερωτήματα όπως:
Τι σχέση έχει το παραπάνω/φυλλάδιο με όσα σε τελική ανάλυση αναφέρουν τα ΔΕΠΠΣ ΑΠΣ;
Πώς θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε, για το καλό των παιδιών μας, όταν έχει περάσει το 1/6 του σχολικού έτους και συγκέντρωση γονέων δεν έχει γίνει; Σε ποιο πλαίσιο θα γίνει η ανατροφοδότηση; Προφανώς Παβλοφικά…
Μια άλλη προσέγγιση: Διάβασαν το κείμενο δυο τρεις φορές. Συζητήσαμε τις άγνωστες λέξεις και φράσεις. Με υπογραμμιστικό μαρκαδόρο σημειώσαμε τις θεματικές προτάσεις και τις λεπτομέρειες κάθε παραγράφου. Σε χαρτί οργανώσαμε το κείμενο σε εννοιολογικό χάρτη. Διάβασαν τις σημειώσεις και κατάφεραν να τις μάθουν.
Αλλά «δεν μπορώ να καταλάβω»:
Ποιο από τα παραπάνω στάδια δεν ανήκει στην εκπαιδευτική διαδικασία; Από πότε η Α’ Γυμνασίου είναι προθάλαμος του Ιστορικού Αρχαιολογικού;
Γιατί να είμαι υποχρεωμένος να κάνω και τη δουλειά τρίτων;
Τράτζικ ή τραγέλαφος;
Just another boring teacher
Σχολιάστε