24/4/2014 – 30/4/2014
Εφ΄όσον η βρογχοσκόπηση πήγε στα ουράνια, δεν μας έμεινε παρά το PETCAN. Το έκανα στο ΙΙΟΒΕ και τελικά έμαθα ότι χτύπησα με τη μηχανή το 1995…
Τελικά μπήκα στον Αγ. Σάββα και άρχισα όλες τις προεγχειρητικές εξετάσεις… Αύριο έχω να πάω για μαγνητική και μία αίματος… Για να κάνουν βιοψία στον εγκέφαλο… Φοβάμαι, μπορώ να το πω.
Όπως και ‘να χει τη Δευτέρα ή Τρίτη θα έχω νεώτερα αν και θα είναι πολύ νωρίς. Ως τότε μπορώ να γκρινιάζω, αν και «κλείνω» σχεδόν 2 μήνες και δεν γνωρίζω από τελικά πάσχω και συμπάσχω.
Σήμερα ο Χρηστάρας μου έφερε το 10 καπέλο…
15/4/2014 – 24/04/2014
Σήμερα έκλεισα τα 52 χρόνια. Και το γιορτάσα στο κυλικείο πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Προσπάθησα πριν από 2 μέρες να περπατήσω αλλά έπεσα, μάτωσα, και σωριάστηκα για κανένα δίωρο με όσα αυτό συνεπάγεται, ηλεκτροκαρδιαφήμα, πίεση +αίμα…
Αν γινόταν εκτός νοσοκομείου θα έτρεχα… Και το επιδίωξα… Αυτό έκανε την παρουσία μου αισθητή, άλλωστε δεν είμαι κατατονικός.
Τη «χαρά» αυτήν την ένιωσαν η Α, ο Γ. και η Αμαλία, 2 φορές θυμάμαι έπεσα στο σπίτι μετά. Αυτά έγιναν την Μ.Τετάρτη. Την Μ. Παρασκευή πήγα για τσιγάρο σε ένα χώρο που θυμώμουν… Τον είχα κάψει. Βρέθηκα στο ΚΑΤ. Το απόγευμα πήρα μεταγραφή για τους Αγ. Ανάργυρους. Έμαθα ότι αποκαλούνται ως νεοπλασματικές ασθένειες.
Άρα τη «χαρά» μοιράστηκαν ο Φ., η Μ., η Ελένη, ο Ανδρέας, η Βάσω και με επισκέφτηκαν άπειροι φίλες και φίλοι.
12/4/2014-14/4/2014
Οι πονοκέφαλοι συνεχίζονται. Βρίσκω μεγάλη δυσκολία να σηκωθώ ακόμα από τον καναπέ. Δεν σηκώνω τα τηλεφωνά, κυρίως γιατί δεν έχω τη δύναμη.
Περιμένω να δω τι θα γίνει με την χημειοθεραπεία.
11/4/2014
Πρώτη μέρα χωρίς τον Απόστολο
Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει. Είμαι δεύτερο Σαββατοκύριακο χωρίς ακτινοβολία αλλά έχω φοβερούς πονοκεφάλους. Το κεφάλι μου πρέπει να εχει 2 βαθμούς περισσότερο από το υπόλοιπο σώμα μου. Έχω γεμίσει σπυριά στο τριχωτό και νομίζω ότι βρίσκω κάποια «κενά»… Απώλειες των ακτινών…
Η όρεξη μου έχει ξαναγυρίσει, αλλά η ηλεκτρονική ζυγαριά έμεινε από μπαταρία… Θα δούμε..
010/4/2014
Το Α/Τ Λόγχη
Η μοίρα και οι πεποιθήσεις μου έφεραν ως επακόλουθο να υπηρετήσω τη θητεία μου στο συγκεκριμένο πλοίο. Το «σκοπούν», όταν υπηρέτησα, ήταν 1 εβδομάδα. Προσωπικά δεν έτρωγα τίποτα για να αντέξω μακριά από τις τουαλέτες. Μετά από 8 ημέρες έφτανα σπίτι με αφόρητους πόνους αλλά έχοντας πετύχει το σκοπό μου.
Το ίδιο κόλπο χρησιμοποίησα και στον Ερυθρό με απόλυτη επιτυχία. Μπορεί να είχαμε μια τουαλέτα, μπορεί οι υπόλοιποι 4 να ήταν κατατονικοί αλλά είχαν νυχτερινούς οπότε σιχαινόμουν
Έκανα την προτελευταία ακτινοβολία. Ο Αποστόλης προσπάθησε να με βοηθήσει αλλά το «φιλότιμο» δε με άφησε.
Πήγα στο σχολείο, ήπια ένα τσίπουρο, κοιμήθηκα, ο Βασίλης πέρασε αλλά δεν τον πήρα είδηση.
9/4/2014
Ο Αποστόλης
Ο Αποστόλης είναι ο νέος «φίλος». Βρίσκεται στο επιταχυντή Β και μου ψήνει το κεφάλι. Μπορεί να περιμένω θαύματα από αυτόν αλλά όσο περνάει ο καιρός προσπαθεί να γίνει και φίλος. Χτες μου έδειξε τα 3 παιδιά του. Τον Α’ που πάει στη Δ΄Δημοτικού και παίζει μπάλα και το Β’ , Γ’ που πάνε στην Α΄Δημοτικού σε διαφορετικό τμήμα. Τι μου θύμισε τώρα; Στην Α΄Δημοτικού τα δικά μου δίδυμα διάβαζαν στην κουζίνα κι πήγαιναν σε διαφορετικά τμήματα. Μέχρι την Ε΄ Δημοτικού. Τα 3 παιδιά του Αποστόλη είναι πανέμορφα και σφύζουν ζωή. Καλή τύχη τους εύχομαι.
Εγώ μία από τα ίδια. Η μόνη μεγάλη αλλαγή είναι ότι κατάφερα να κάνω μπάνιο. Σιγά σιγά ξαναβρίσκω την αυτοεκτίμηση μου. Πρώτα άρχισα να πλένω το στόμα μου, και τώρα που το κάψιμο στο δεξί χέρι πήρε το δρόμο του, τού βάζω διπλό χειρουργικό γάντι και ταινία και καταφέρνω να πλυθώ. Τελικά εκεί πού έκανα 2 ντους τη μέρα, έφτασα στο σημείο να πανηγυρίζω που έκανα 1 ντους την εβδομάδα.
Πάλι με χρόνια, με καιρούς δικά θα είναι!
8/4/2014
Ποιο κούτελο; Όλο το πρόσωπο μου. Μαυρίζω σιγά σιγά ή πολύ γρήγορα.
Οι ακτίνες έκαναν την ανάγκη να παίρνω συνέχεια παρακεταμόλη για να μπορώ να τη βγάζω καθαρή. Μου μένει ακόμα μια εξέταση. Το μόνο θετικό είναι ότι σταμάτησα να κλαίω, τις ώρες που κοιμούνται τα δίδυμα, αναλογιζόμενος όλα εκείνα που θα ήθελα να κάνω.
Το μόνο θετικό είναι ότι τελειώνει η ακτινοθεραπεία. Για τώρα.
Ο Σχολικός Σύμβουλος πήρε τηλ. και οι συνάδελφοι ζήτησαν βοήθεια, πράγμα που με έκανε να αισθάνομαι λιγότερο άχρηστος, το Γραφείο ψάχνει το βιβλίο Πρωτοκόλλου…
Για δεύτερη μέρα κοιμήθηκα ως τις 3:30 πράγμα που με έκανε να αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Πρέπει να δοκιμάσω εκείνα τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μήπως επαναπραγραμματίσω τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου.
Και κάτι όχι τόσο χαρούμενο…
7/4/2014
Κοιμήθηκα ως τις 4. Νίκη!
Έφυγα αμέσως για ακτινοθεραπεία. Τα σημάδια είναι ζοφερά. Αυξάνουν το χρόνο και οι παρενέργειες άρχισαν να φαίνονται. Μοιάζω του Ψινάκη… Άρχισα να μαυρίζω… στο κουτέλο…
Μετά πήγα στη «Σωτηρία» να κάνω βρογχοσκόπηση. Είχα ραντεβού στις 10 και με πήραν στις 1:00 αλλά προηγείτο κάποιος με το επώνυμο αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης… Όπως και να έχει μου πρότειναν να κάνω μια ειδική εξέταση που συμπεριλαμβάνει ραδιοϊσότοπα… Εδώ που φτάσαμε μάλλον θα το κάνω.
Ένιωσα φοβερή αδυναμία, ίσα ίσα που καταφέρνω να φτάσω το μπαλκόνι και να σωριαστώ πάνω στην πλαστική πολυθρόνα. Πάλι με χρόνους και καιρούς δικά μας θα είναι…
6/4/2014
Τελευταία μέρα των διακοπών.
Η κίνησή μου πάει κατά διαόλου. Το μόνο που μπορώ είναι να μετακινηθώ μεταξύ πολυθρόνας PC και πλαστικής μπαλκονιού αρκεί να μην περιλαμβάνει 180 μοίρες αλλαγή κατεύθυνσης…
Ήρθε από το σπίτι ο Νίκος κι ελπίζω το Πόρτο Ράφτη να ξαναγίνει βιώσιμο.Όχι ότι δεν ήταν, αν εξαιρέσουμε τα παραθυρόφυλλα, αλλά όπως και να το κάνουμε οι τελευταίες προσθήκες το έκαναν ακόμα καλύτερο.
Αύριο θα είναι μεγάλη μέρα(?). Είναι 5:58 κι ακούω για άλλη μια φορά τους κότσυφες…
5/4/2014
Σήμερα και αύριο έχω διακοπές. Πώς θα τις περάσω;
Μια σκέψη ήταν να πάω στο Πόρτο Ράφτη, άλλη σκέψη ήταν να πάω στον Αγγελάκα, αλλά νιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν. Όλο και συχνά έχω την ανάγκη για ένα υπνάκο. Τελικά έχει επηρεαστεί η λεπτή λειτουργία στην άκρη των δαχτύλων μου μια και πήγα να γράψω μια υπεύθυνη δήλωση και έγραφα στο γάμο του Καραγκιόζη.
Όλο και πιο πολύ μοιάζει με blog.
4/4/2014
Έκανα την 5η ακτινοθεραπεία. Ένιωσα πολύ ζαλισμένος.
Κοιμάμαι συνέχεια και από μικρές δόσεις. Ας πούμε 11-1 το βράδυ, 5-7 το πρωί, 3-5 το απόγευμα. Όπου με βάλεις είμαι ικανός να ρίξω έναν 10λεπτο υπνάκο. Έχω ιδιαίτερη έφεση στα δωμάτια αναμονής.
Με τα selfie δεν τα πάω καλά, μάλλον η Χαρίτα είχε δίκιο. Πρέπει να ξυριστώ αλλά το δεξί μου χέρι υποφέρει ακόμα από το συνδυασμό κορτιζόνης και καψίματος.
Αύριο, θα πάω Πόρτο Ράφτη, και μεθαύριο έχω διάλειμμα από το ψήσιμο του εγκεφάλου οπότε μπορώ να ασχοληθώ με αλλότρια. Το σχολείο για τελευταία φορά(?) θα αποτελέσει μονόδρομο. Μετά υπάρχουν οι διακοπές του Πάσχα.
3/4/2014
Έκανα την 4η ακτινοθεραπεία και ω του θαύματος με πήραν στην ώρα τους αν και αυτό σημαίνει ότι μου μένει παραπάνω ελεύθερος χρόνος. Κατά τις 6 ήρθαν η Χαρίτα, η Σύνια, η Λίλιαν, η Εύη … Πάντα γυναικοκρατία!
Με πονάνε οι γάμπες, αν και αυτό το σημείο παρέμεινε μέχρι τώρα το πιο γυμνασμένο. Ο οισοφάγος για κάμποσο καιρό μπήκε σε 2η μοίρα αν και ο John, που ήρθε από την Αγγλία για να βοηθήσει, κάνει ότι μπορεί.
Αυτά.
2/4/2014
΄’Ηταν η πιο δύσκολη μέρα, μέχρι στιγμής. Είχα μια φοβερή τάση για εμετό.
1/4/2014
Το καλύτερο από όλα είναι ό,τι πρέπει να γράψω κάποιο αστειάκι.
Πήγα και έκανα 3 ώρες επιμόρφωση ενηλίκων. Αυτό είναι που με κρατά, όσο με κρατά.
Σήμερα έκανα την 2η ακτινοθεραπεία και το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Μου έχουν πει για τις 3 πρώτες. Να δούμε. Καλού κακού θα κουβαλώ μαζί μου κάτι παρακεταμολες.
Είδα όλον τον καλό κόσμο του σχολείου.
31/3/14
Σήμερα έκανα την πρώτη ακτινοθεράπεια με μια ώρα καθυστέρηση! Με τα νύχια και τα δόντια με κρατούσαν! Άλλες 9 μου έμειναν.
Αλλά…
Μετά είχαμε ραντεβού με τον πιο «σοβαρό» επεμβατικό …(βρογχοσκόπο) για να μου καθορίσει επέμβαση, να μπει με ένα σωλήνα και να πάρει δείγμα..
Αμ δε!
Είναι το 2ο όνομα που αρνείται… Τελικά είναι μικρό, δεν έχει διεισδύσει σε λεμφαδένες. Μάλλον το κεφάλι θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Και περνάν οι μέρες.
Τελικά τι έχω;
Ars Longa Vita Brevis 
Σχολιάστε