Ενδιαφέροντα άρθρα σχετικά με την εκπαίδευση και τις νέες τεχνολογίες…
Το web 2.0 είναι παρόν και ως συνήθως η ελληνική εκπαίδευση μοιάζει με ηθοποιό του βωβού κινηματογράφου…
Φαρ Ουεστ… Δραπετεύει … Πηδά πάνω στο άλογο… Μόνο που δεν μπορεί να συλλάβει τι του συμβαίνει. Τα πάντα κινούνται ανάποδα. Και δεν του περνά από το νου ότι καβαλίκεψε το άλογο ανάποδα κι ας βλέπει στη θέση του κεφαλιού την ουρά του αλόγου.
Στην μακρινή Ευρώπη, και σε πολλά άλλα μακρινά μέρη του πλανήτη μας προσπαθεί η σχολική κοινότητα να εκμεταλλευτεί τις νέες δυνατότητες που προσφέρει τώρα το διαδίκτυο. Μια μικρή(;) εισαγωγή στις νέες εκπαιδευτικές τάσεις.
Η προσωπική μου θέση ως καλωδιωμένου είναι ότι
Οι δάσκαλοι/ες (ή εκπαιδευτικοί) θα πρέπει να απαιτήσουμε, να πιέσουμε, να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα διακαιώματά μας. Και μάλιστα με ελευθερία. Προσωπικά με ενδιαφέρουν οι ΤΠΕ. Τη φιλενάδα τη Δήμητρα την ενδιαφέρει η λογοτεχνία, το φίλο μου το Γιάννη κάτι άλλο. Κοινή συνισταμένη είναι η επιμόρφωση. Και μάλιστα να επιλέγουμε. Σαν credits. Να είμαστε υποχρεωμένοι ανά 3ετία να εξαργυρώσουμε τόσες μονάδες επιμόρφωσης. Αυτό θα δημιουργήσει και ένα συναγωνισμό στα προγράμματα επιμόρφωσης. Γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να αξιολογηθούν κι όσοι πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες…
Η αυτοεπιμόρφωση, τη συγκεκριμένη στιγμή, είναι το μοναδικό φως στο τούνελ… (δυστυχώς)
Πρόταση του Ελληνικής Ένωσης για την Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση (e-Δίκτυο ΤΠΕ-Ε) για την ένταξη των ΤΠΕ στην εκπαίδευση.
Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο από εδώ.
Ars Longa Vita Brevis 
Αυτο-επιμόρφωση εσύ;
Αυτο αξιολόγηση εγώ!
Δες εδώ:
http://didaskw.blogspot.com/2008/03/blog-post_13.html
Xrysostomos θα πρόσθετα ότι είναι αλληλένδετα. Η αυτο- αξιολόγηση θα οδηγήσει στην αυτο- επιμόρφωση. Το επιμύθιο όμως θα πρέπει να είναι, όπως επισημαίνει σε ένα σενάριο μάθησης η Έλενα Βλαχογιάννη, «για την απόλαυση της διδασκαλίας».
Αγαπητέ καλωδιωμένε συνάδερφε,
δεν καταφέρνω να δω τη μικρή (;) εισαγωγή στις νέες εκπαιδευτικές τάσεις που αναφέρεις. Μήπως θα μπορούσες να μου στείλεις το link?
ευχαριστώ
Χρυσάνθη Παλάζη
φιλόλογος επιμορφώτρια ΤΠΕ-Ε
Χρυσάνθη καλησπέρα,
η μικρή (;) εισαγωγή είναι το pay attention.
Μπορείς να δεις το βίντεο και στο YouTube και στο TeacherTube.
Το έχω αξιοποιήσει στην επιμόρφωση Β’ Επιπέδου αρκετές φορές ως αφορμή για συζήτηση. Η παρουσίαση είναι μεγάλη και θέτει ενδιαφέροντα θέματα για συζήτηση.
ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΝΕΥΟΝΤΑΙ
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε…ήμασταν παιδιά, πολλά παιδιά, το σχολείο μας γεμάτο οι τάξεις μεγάλες, 30 παιδιά, 35 παιδιά, ο δάσκαλος με εμάς από την μια, με το εξεταστικό βλέμμα του περίφημου επιθεωρητή από την άλλη και με μια βέργα στο χέρι. Θυμάμαι τις περίφημες διπλές βάρδιες… Είπαμε τα παιδιά πολλά τα σχολεία λίγα. Δευτέρα , Τρίτη, Τετάρτη πρωί, Πέμπτη Παρασκευή απόγευμα. Την άλλη εβδομάδα Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη απόγευμα Πέμπτη Παρασκευή πρωϊ. Θυμάμαι την Τετάρτη απόγευμα που σχόλαγα κατάκοπος και έπρεπε να διαβάσω για Πέμπτη πρωί, πέρασαν κοντά 30 χρόνια και όμως ακόμη το θυμάμαι. Θυμάμαι το σχολείο μου, δροσιά το χειμώνα, ζέστη το καλοκαίρι, το βιοκλιματικό θαύμα της δεκαετίας του 70. Είπαμε πολλά τα παιδιά, λίγα το σχολεία. Δεν ήταν όμως όλα τα σχολεία έτσι, υπήρχαν και κάποια σχολεία πολύ ωραία, ζέστη το χειμώνα, το ανάποδο από το δικό μου σχολείο. Λίγα παιδιά, ένας δάσκαλος με 15 παιδιά. Είχαν και όνομα τα σχολεία αυτά θαρρώ τα έλεγαν Πρότυπα. Ρωτούσα την μητέρα μου : μπορώ να πάω και εγώ εκεί; όχι παιδί μου η απάντηση της τα σχολεία αυτά είναι για τους καλούς μαθητές.
Τα χρόνια πέρασαν, κάποια πράγματα άλλαξαν. Τα σχολεία έγιναν όλα πρωινά, τι έγινε αυξηθήκαν τα σχολεία; Λίγο αυξηθήκαν, όμως μειώθηκαν πολύ τα παιδιά, οι μαμάδες και οι μπαμπάδες δεν έκαναν πολλά παιδιά, λίγα παιδιά χωράνε σε λίγα σχολεία. Οι επιθεωρητές έφυγαν, οι ξύλινη βέργα σάπισε, ακόμα και τα πρότυπα σχολεία δεν υπάρχουν πια.
Και πέρασαν και άλλα χρόνια, τέλειωσα το σχολείο, σπούδασα σε κάποια σχολή, και για δες έγινα και εγώ δάσκαλος, και μάλιστα σε λύκειο, καθηγητές λένε τους δασκάλους εκεί. Ανέλαβα να μάθω στα παιδιά κάτι πολύ χρήσιμο την περίφημη πληροφορική, την επιστήμη της πληροφορίας. Α υπολογιστές, Facebook μου είπε μια θεία μου. Μα η επιστήμη της πληροφορίας είναι πολύ παλιά…σαν να λες αυτόν που ανακάλυψε τον τροχό σχεδιαστή της Ferrari. Τέλος πάντων….
Στην αρχή είχα κάμποσα παιδιά να τους μάθω πράγματα 25 μπορεί και 28, κουραστικό αρκετά, άρχισα να καταλαβαίνω τον ταλαίπωρο δάσκαλο μου με την βέργα…Όμως χρόνο με το χρόνο τα παιδιά λιγόστευαν. Τι έγινε; αυξήθηκαν τα σχολεία; μάλλον μειώθηκαν τα παιδιά, υπογεννητικότητα ονομάζουν το φαινόμενο αυτό οι ειδικοί. Δεν πειράζει, τώρα που χωράνε θα τα βάλω ένα σε κάθε θρανίο, 17 έφτασαν, χωράνε άνετα. Γιατί τα έβαλα μονά τους, μα τώρα μπορώ να κάθομαι δίπλα τους, ναι απίστευτο, κάθομαι στον Γιώργο στο πρώτο θρανίο, σκύβω δίπλα του, βλέπω τι γράφει, μπράβο αγόρι μου σε βλέπω συνάδελφο σε λίγο καιρό, πάω στο δεύτερο θρανίο όχι Μαρία δεν είναι αλγόριθμος αυτό που έγραψες!! και της παίρνω το στυλό να διορθώσω το αστείο λάθος της, και έτσι περνάει ο καιρός, ετοιμάζοντας αυτά τα παιδάκια για την μάχη των Πανελληνίων. Θυμάμαι μια χρονιά εκείνον τον Κυριάκο. Στο διάλειμμα μου είπε ότι δεν μπορεί λόγω οικονομικών προβλημάτων να πάει φροντιστήριο. Του είπα δεν πειράζει έλα στην ενισχυτική διδασκαλία. Έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου με αυτό το παιδί να γράψει καλά…. και το κέρδισα.
Και μου λέει η θεία μου : Α τώρα με 17 παιδιά θα κουράζεσαι λιγότερο, και όμως όχι, το ίδιο κουράζομαι, αλλά δεν παραπονιέμαι, και ούτε θέλω να κουράζομαι λιγότερο, μου αρέσει αυτό που κάνω, αυτό επέλεξα να κάνω στην υπόλοιπη ζωή μου… Και ένα παιδί να είχα το ίδιο θα κουραζόμουν, για μένα δεν θα άλλαζε τίποτα, για το παιδί όμως κάτι άλλαξε. Άλλο να είσαι ανάμεσα από 30 παιδιά και να προσπαθείς να μάθεις και άλλο ανάμεσα από 17. (Θυμήθηκα τον δάσκαλο μου, αυτόν με την βέργα όταν ήμουν ανάμεσα από τους 30 και προσπαθούσα να μάθω από αυτόν πράγματα).
Και μια μέρα με φωνάζει ο διευθυντής μου. “Mε ενημέρωσαν οτι θα κάνουν συγχώνευση το σχολείο μας με ένα κοντινό σχολείο, γιατί λένε, έχει λίγα παιδιά” μου είπε. Μέχρι τότε το μόνο που γνώριζα ήταν η συγχώνευση πινάκων, επιστημονικός όρος της πληροφορικής, να μην σας κουράζω με αυτά. Τι σημαίνει αυτό; Ρώτησα. “Στην καλύτερη περίπτωση θα κανείς μάθημα σε 30 παιδιά στην χειρότερη δεν θα κάνεις μάθημα, κανείς δεν ξέρει τι θα κάνεις”. Μάλιστα….Γύρισα σκεπτικός στο σπίτι….ανοίγω την τηλεόραση, κάποιος έλεγε για επαναφορά των πρότυπων σχολείων….Λίγα παιδιά, οι καλοί μαθητές όπως έλεγε η μάνα μου……
Πραγματικά νομίζω ότι κάποιος ανακάλυψε την μηχανή του χρόνου και εγώ έπεσα κατά λάθος μέσα και βλέπω τον χρόνο να γυρνάει πίσω. Κοιμάμαι και ονειρεύομαι επιθεωρητές, δασκάλους με βέργα, διπλές βάρδιες, ποδιές κλπ… Κάποιος να μου πει τι συμβαίνει…..
Ένα απλός Δάσκαλος Πληροφορικής (Καθηγητές τους λένε στο Λύκειο)
Θα μου επιτρέψεις να το αναδημοσιεύσω στην κεντρική σελίδα;
Δάσκαλε Νίκο, συγκινητικά και υπέροχα λόγια.
Βρήκα δασκάλους σαν εσένα και δε χάθηκε το πρότυπο μου, δεν σβήσαν οι ελπίδες μου.
Σε ευχαριστούμε, μαθητές και συνάδελφοι..